bezetter geen boodschap aan de Van Reenen servituten. Na de
Tweede Wereldoorlog woonde hier de familie Borst. De heer P.
Borst was enige jaren wethouder. Daarvoor had hij een kruide
nierswinkel aan de Ruïnelaan nr. 12.
Aan de Sluislaan vinden we de 18' eeuwse boerderij met de
toepasselijke naam 't Sluisje verwerkt in het rieten dak. Het is nu
een woonboerderij van een particulier.
We gaan de Mosselenbuurt op. Hier stond tot 1960 een
tweetal aaneen gebouwde boerderijtjes op nummers 12/14. Beide
helaas verdwenen. Ze werden bewoond door de families Mienis
en Schorsij. Vanuit zijn huis verzorgde Jan Schorsij dc muziek
tijdens het schaatsen op de hofvijver via krikkemikkige luid
sprekers hoog in de beukenbomen, verbonden door nog krikke-
mikkiger draadjes.
Van de vroegere 'keuterboerderijtjes' is alleen Mosselenbuurt
6 bewaard gebleven (zie foto blz. 13). Het behoorde in de jaren
vijftig bij huis Hofwijck op nummer 8 dat ooit werd bewoond
door de heer en mevrouw Wixforth-Sterkcn, schoonzoon respec
tievelijk oudste dochter van Jacob Sterken, naar wie het
Sterkenhuis vernoemd is. De heer Wixforth gebruikte het boer
derijtje als kantoor.
Tegenover het Nachtcgalenlaantje was aan het water van de
Mosselenbuurt een houten vlonder. Hier werd door dc hele buurt
om de beurt de was gedaan in het toen nog zeer schone water.
Dit gebeurde tot in de jaren vijftig door mevrouw Peters, be
woonster van Nachtcgalenlaantje 5. Op dc noord-westelijke hoek
van Mosselenbuurt en Nachtegalenlaantje ligt een reliek uit de
Tweede Wereldoorlog; de betonnen fundering van een
Vl-lanceerstelling. Gelukkig is het nooit tot gebruik gekomen.
Bijna aan het eind van onze wandeling keren we via het
Nachtegalenlaantje door de Westdorper Geest terug naar de
Buerweg. Enkele van de oorspronkelijke oude keuterboerderijtjes
zijn nog aanwezig. Het Nachtegalenlaantje kreeg zijn naam in
1928; voordien was het Mosselenbuurt. Het was schrijver Rein
Valkhoff, die zowel op Nachtegalenlaantje 17 als op nummer 11
heeft gewoond, die de gemeente vroeg het weggetje een naam te
geven. Onder de 16 namen die hij voorstelde was echter niet de
naam die de gemeenteraad gaf.
Bijzondere vermelding verdient in de eerste plaats het trans
formatorhuisje Nachtegalenlaantje nummer 3, een klein bouw
kundig juweeltje. Het is een ontwerp van de Bergense directeur
van gemeentewerken J.H.Roggeveen, ontwerper van onder
andere de Van Reenenschool aan het Spaanschepad.
Het pand Nachtegalenlaantje 7, nu een woonhuis, is oor
spronkelijk een kapberg behorend bij het boerderijtje
Nachtcgalenlaantje 9/11. De blauwe kleur dankt het huis aan de
kunstschilder Piet Jan Blauw, die er in dc jaren zeventig woonde.
Het huis met nummer 9 stamt vermoedelijk uit dc tweede helft
van dc 18' eeuw; aan de achterkant was nummer 11
Tegenwoordig is het cén woning, met een onderkcldcring van de
opnieuw opgebouwde achterzijde. Plet voorste deel huisvestte
diverse generaties Wittebrood. In het achterdeel woonden telgen
uit het geslacht Beeldman en vanaf midden jaren vijftig tot zijn
overlijden in 1971 Rein Valkhoff.
Om het 'huisje van Sijmen Pot' te kunnen bekijken moeten
we dc 'eigen weg' naast huisnummer 10 inlopen. Het huisje heeft
het nummer 12s en stamt uit 1842; meer details over dit huisje
treffen we aan in het boek Verscholen in het groen van Frits
David Zeiler. Plet huis met nummer 12 is een ontwerp van dc al
eerder genoemde Jan Rietveld.
Terug op het Nachtegalenlaantje komen we bij nummer 13;
tot in de jaren zeventig het huis van de familie Frankfort. Dc heer
Frankfort was tuinder en hovenier. Plij bebouwde de akker aan
de overkant.
Nachtcgalenlaantje 17, genaamd 't Havcke (architect Jan
Sandtmann), werd in 1928 gebouwd voor en bewoond door Rein
Valkhoff en zijn vrouw de schrijfster Anke Servaes. Nu is het
huis eigendom van de familie Zeiler.
Tegen het eind van onze wandeling zien we nog aan de rech
terkant op nummer 20 het huis genaamd Plet Kompas, gebouwd
door en voor architect Coenraad. Tenslotte is op
Nachtegalenlaantje 21 de atelierwoning te zien van Piet Worm,
getrouwd met een dochter van Matthieu Wiegman. Het huis is in
1939 door hemzelf samen met architect Elzas ontworpen.
Zo zijn we terug bij het begin van onze wandeling door
Westdorp. Een buurtschap waar het zowel vroeger als nu goed
toeven is. Om dc schrijver Rein Valkhoff uit zijn Overpeinzingen
van een kluizenaar te citeren: 'Er zijn dingen verloren gegaan in
de loop der jaren, maar ach ja... we leven in een moderne tijd, die
andere vragen stelt. En wie, die het indertijd gewaagd heeft een
huis in een maagdelijk bos te laten zetten, mag een ander mis
gunnen nu hetzelfde te doen?'
Met dank aan: mevrouw E.C. Elling-Straatsburg,
Ruth Eriks-Schuil, Rob Valkhoff en Frits David Zeiler
