WKV»
stikte toen nog van de konijnen in de dui
nen en er waren een paar meeuwenkolo
nies. Nu zijn er de vossen en is er geen
fazant, konijn of meeuw meer te zien.
Het evenwicht is verstoord. Als je van
bepaalde soorten dieren de aantallen niet
bijhoudt raakt de natuur verstoord, maar
een dier afschieten mag niet meer. Men is
enthousiast over een enkele bijzondere
salamander, maar de dierenrijkdom in de
duinen is verdwenen. Samen met fan
Schrooder ben ik 13 jaar lang Pluimgraaf
van de gemeente Bergen in het Van
Reenenpark geweest. Ik heb dat altijd
met hart en ziel gedaan. We hadden ons
zelf aangemeld omdat de armzalige aan
blik van het park ons aan het hart ging.
We hebben er hard aan gewerkt: er is
elektrisch licht aangelegd, er is bronbema
ling gekomen, de hekken en dat zijn er
heel watzijn in de carbolineum gezet.
We zijn achter sponsors aangegaan om
nieuwe dieren te kopen of om andere
werkzaamheden te betalen. We hebben er
met alleen onze onkostenvergoeding
enorm veel tijd en energie in gestoken.
Helaas vertrouwde de gemeente ons
financiële beleid na al die jaren niet en
zijn we met ruzie vertrokken. Dat heeft
me enorm gekwetst, maar het park ziet er
nu gelukkig wel weer pico bello uit.
Korte levensloop
Na de Van Reenenschool heeft Wout de
LTS op de Bergerweg in Alkmaar
bezocht. 'Ik was geen stilzitter en hield
niet erg van leren. Vanzelfsprekend
kwam ik dus in de petroleumhandel van
mijn vader, 's Zondagsochtends speelde ik
altijd biljart in de Oude Prins. We hadden
daar een biljartclub opgericht die De
Ruïne heette. Het ging daar vreselijk
gezellig aan toe, maar er werd ook fana
tiek gespeeld, mijn gemiddelde was zo'n 3
a 4 beurten. Het was een gezellige club,
waarvan o.a. Willem de Vries, Jaap
Swaag, Nico Min en kruidenier Dapper
lid waren. Later had ik, evenals mijn
Wout en zijn curiosa.
(Foto's Trees
Staarink-Bruinsma).
vrienden Kick Smit en Dirk Kers een
motorfiets, waar we Bergen mee onveilig
maakten. Eind jaren zestig kwam de klad
in de petroleumhandel, omdat aardgas
deze handel overbodig maakte. Ik heb
toen een tijdje een benzinepomp op het
Plein gehad en deed later promotiewerk
voor Van Kampen van de Zwarte Markt.
Vaak werkte ik ook als nachtwaker op
bouwprojecten of bij kunstmanifestaties.
Verzameling Bergense curiosa
Tenslotte maken we nog een rondgang
door de kamer die, nu er een bed in staat,
wel erg vol is. Wout wijst mij, haast ver
liefd, op zijn nieuwste aanwinsten: een
dinerbord van hotel Kreb, een ingebrand
schilderijtje van Het Sterkenhuis en een
koektrommeltje voor Berger Duintjes;
alles heeft al weer een ereplaats gekregen.
Aan de ene kant van de kamer hangen de
schilderijen van bekende kunstenaars,
maar Wout is minstens zo trots op al zijn
andere soorten souvenirs van Bergen.
Oude foto's, vaak met familie erop, bij
zondere geschriften en porselein, dienbla
den, lepeltjes en talloze tekeningen. Wout
probeert alle souvenirs die ooit van
Bergen gemaakt zijn te verzamelen, als de
naam van het dorp of het wapen van
Bergen er maar op staat. Zo heeft hij ooit
een koperen haardstel, versierd met het
wapen van Bergen, dat uit Huize
Kranenburgh stamde en van de familie
Van Reenen geweest bleek te zijn, op de
kop getikt voor Het Sterkenhuis, waar dit
haardstel zich nu bevindt. Hij hoeft daar
niet de boer voor op te gaan; de handela
ren in curiosa en Bergenaren die hun zol
der opruimen weten hem wel te vinden.
In de mooie kast die in de kamer staat en
uit het atelier van Jan Toorop komt,
bevindt zich een grote collectie ansicht
kaarten; ook staan er twee collectebussen
van de bioscoopbond, die ooit voor Bio-
vakantieoord hebben geschud. Het is een
genoegen om er rond te struinen, Wout
toont alles graag. Hij heeft al geregeld
waar de waardevolle dingen later heen
gaan: Liet Sterkenhuis en museum
Kranenburgh zullen er ooit blij mee zijn.
21