WKV» stikte toen nog van de konijnen in de dui nen en er waren een paar meeuwenkolo nies. Nu zijn er de vossen en is er geen fazant, konijn of meeuw meer te zien. Het evenwicht is verstoord. Als je van bepaalde soorten dieren de aantallen niet bijhoudt raakt de natuur verstoord, maar een dier afschieten mag niet meer. Men is enthousiast over een enkele bijzondere salamander, maar de dierenrijkdom in de duinen is verdwenen. Samen met fan Schrooder ben ik 13 jaar lang Pluimgraaf van de gemeente Bergen in het Van Reenenpark geweest. Ik heb dat altijd met hart en ziel gedaan. We hadden ons zelf aangemeld omdat de armzalige aan blik van het park ons aan het hart ging. We hebben er hard aan gewerkt: er is elektrisch licht aangelegd, er is bronbema ling gekomen, de hekken en dat zijn er heel watzijn in de carbolineum gezet. We zijn achter sponsors aangegaan om nieuwe dieren te kopen of om andere werkzaamheden te betalen. We hebben er met alleen onze onkostenvergoeding enorm veel tijd en energie in gestoken. Helaas vertrouwde de gemeente ons financiële beleid na al die jaren niet en zijn we met ruzie vertrokken. Dat heeft me enorm gekwetst, maar het park ziet er nu gelukkig wel weer pico bello uit. Korte levensloop Na de Van Reenenschool heeft Wout de LTS op de Bergerweg in Alkmaar bezocht. 'Ik was geen stilzitter en hield niet erg van leren. Vanzelfsprekend kwam ik dus in de petroleumhandel van mijn vader, 's Zondagsochtends speelde ik altijd biljart in de Oude Prins. We hadden daar een biljartclub opgericht die De Ruïne heette. Het ging daar vreselijk gezellig aan toe, maar er werd ook fana tiek gespeeld, mijn gemiddelde was zo'n 3 a 4 beurten. Het was een gezellige club, waarvan o.a. Willem de Vries, Jaap Swaag, Nico Min en kruidenier Dapper lid waren. Later had ik, evenals mijn Wout en zijn curiosa. (Foto's Trees Staarink-Bruinsma). vrienden Kick Smit en Dirk Kers een motorfiets, waar we Bergen mee onveilig maakten. Eind jaren zestig kwam de klad in de petroleumhandel, omdat aardgas deze handel overbodig maakte. Ik heb toen een tijdje een benzinepomp op het Plein gehad en deed later promotiewerk voor Van Kampen van de Zwarte Markt. Vaak werkte ik ook als nachtwaker op bouwprojecten of bij kunstmanifestaties. Verzameling Bergense curiosa Tenslotte maken we nog een rondgang door de kamer die, nu er een bed in staat, wel erg vol is. Wout wijst mij, haast ver liefd, op zijn nieuwste aanwinsten: een dinerbord van hotel Kreb, een ingebrand schilderijtje van Het Sterkenhuis en een koektrommeltje voor Berger Duintjes; alles heeft al weer een ereplaats gekregen. Aan de ene kant van de kamer hangen de schilderijen van bekende kunstenaars, maar Wout is minstens zo trots op al zijn andere soorten souvenirs van Bergen. Oude foto's, vaak met familie erop, bij zondere geschriften en porselein, dienbla den, lepeltjes en talloze tekeningen. Wout probeert alle souvenirs die ooit van Bergen gemaakt zijn te verzamelen, als de naam van het dorp of het wapen van Bergen er maar op staat. Zo heeft hij ooit een koperen haardstel, versierd met het wapen van Bergen, dat uit Huize Kranenburgh stamde en van de familie Van Reenen geweest bleek te zijn, op de kop getikt voor Het Sterkenhuis, waar dit haardstel zich nu bevindt. Hij hoeft daar niet de boer voor op te gaan; de handela ren in curiosa en Bergenaren die hun zol der opruimen weten hem wel te vinden. In de mooie kast die in de kamer staat en uit het atelier van Jan Toorop komt, bevindt zich een grote collectie ansicht kaarten; ook staan er twee collectebussen van de bioscoopbond, die ooit voor Bio- vakantieoord hebben geschud. Het is een genoegen om er rond te struinen, Wout toont alles graag. Hij heeft al geregeld waar de waardevolle dingen later heen gaan: Liet Sterkenhuis en museum Kranenburgh zullen er ooit blij mee zijn. 21

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Bergense kroniek | 2003 | | pagina 23