-
l't f
-
Op het terras van
De Brink, 1 juli 2002.
Gelukkig is Wout(er) Akerboom weer in het Bergense straatbeeld te vinden. Met zijn
strooien of vilten hoed neemt hij zijn prominente plaats weer in, gezeten op de bank
aan het begin van de Hoflaan of op een terras van een van de vele cafés. Na een her
senbloeding in januari 2002 leek het gedaan met deze opvallende Bergenaar en spraak
waterval. Het lopen gaat weliswaar nog moeilijk, maar praten, vooral over vroeger, kan
hij weer als de beste.
Geboren aan de Buerweg op 10 juni 1935 heeft Wout een heel bijzondere jeugd
gehad. Er woonden in die buurt veel kunstenaars, die Wout goed kende. Hij ging met
petroleum langs de deuren en kwam bij de meesten van hen aan huis, waardoor hij
voor menig schrijver, die zich in de kunstenaars van Bergen wil verdiepen, een bron
van informatie is.
Een joviaal mens, verknocht aan Bergen, waarvan hij zijn hele leven al souvenirs en
ansichtkaarten verzamelt. In zijn huis aan de Dirk Klompweg zit hij omgeven door zijn
'schatten'. Menig handelaar weet hem te vinden en de collectie groeit nog steeds. Een
plezier om daar eens een bezoek af te leggen.
Na enig zoeken kun je het nog vinden:
het boerderijtje, Buerweg 75, waar
Wout Akerboom op 10 juni 1935 werd
geboren en er zijn gelukkige jeugd heeft
doorgebracht. Het mag niet afgebroken
worden, maar er is wel een enorme
witte villa achter gebouwd. Een beter
voorbeeld van de totaal veranderde
buurt kan men zich niet voorstellen.
out: 'In mijn jeugd was de Buerweg
nog gewoon een zandpad, met langs de
zuidzijde een verharde fietsstrook. Er
woonden mensen zoals wij en ook wat
kunstenaars, die meestal net zo arm
waren. Mijn vader verdiende zijn geld
met van alles en nog wat. We hielden kip
pen en wat andere dieren en we ventten
petroleum en butagas uit. Zomers was er
ook altijd een aantal vaste kampeerders
die hun tentjes op ons grote terrein opzet
ten. Mijn vaders grote liefde waren echter
zijn paarden, waarmee hij in 1936 een
soort manege begon. Mijn vader kon fan
tastisch rijden en dat ook goed aan ande
ren leren. Al gauw had hij een vaste groep
enthousiaste leerlingen en klanten. Zij
schreven in een gastenboek hun ervarin
gen op.
Gastenboek van de manege Akerboom
Wout laat mij het gastenboek zien en ik
ben direct enthousiast. Prachtige gedicht
jes en tekeningen versieren de bladzijden.
Dat paardrijden niet bepaald een hobby
voor de gewone man was merk je aan de
vermelde namen als Fokker, Barnaart, en
Dutilh; of meer uit de buurt ruiters als
Totie Six, Mariëtte van Reenen, Ton
Graadt van Roggen of Marianne
Maschmeijer. Unaniem zijn ze enthou
siast over de leraar Wout sr., die zo
prachtig in Italiaanse zit kan rijden, over
'juffrouw' Akerboom die altijd met thee
of koffie klaarstaat en over Woutje, die
blijkbaar (toen al) een vreselijk kabaal
kon maken. Mariëtte van Reenen ver
woordt het als volgt:
'Te paard, in vaan
Duin af, duin op
Met zwierende staart
In snelle galop
Bij thuiskomst Juffr. Akerboom terstond
Met een geurend kopje koffie komt
Onze dank is zeer groot
Voor de hartelijkheid die gij bood.
