winterperiode was verdeeld in twee helf
ten; vóór nieuwjaar konden we nog spul
len uit Bergen aan Zee ophalen en na
nieuwjaar gingen we langzamerhand
weer alles er naar toe brengen.
"Welke gebeurtenissen zijn u uit uw kin
dertijd bijgebleven?"
We hadden in de zomer een meisje als
oppas, omdat mijn ouders de hele dag
door het werk in het hotel in beslag wer
den genomen. Eén zomer, ik was toen zes
jaar, was dat Truus Ruiter uit Huiswaard.
meirijk (Bergenaar) was onze rectorhij
wist zijn leerlingen voor ieder onderweip
te boeien. Met zeventien jaar behaalde ik
mijn diploma.
Aan de Universiteit van Amsterdam
deed ik in het eerste jaar twee studies
tegelijk, scheikunde en rechten. Na een
jaar koos ik definitief voor de rechtenstu
die, die ik in 1936 heb afgerond.
"Bent u toen meteen in de advocatuur
gaan werken?"
"De zuster van mijn moeder was met een
overgenomen, waar ik in totaal eenenzes
tig jaar heb gewerkt.
Op 4 mei 1942 ben ik door de Duitsers
opgepakt en naar St. Michielsgestel over
gebracht. Door de Brabantse tabaksfabri
kanten werden er o.a. pakjes sigaretten
uitgedeeld; alvorens ik deze naar huis
stuurde, haalde ik er de middelste rij siga
retten uit en stopte er een briefje in. Zo
had ik ongecensureerd contact met thuis
en met mijn verloofde Jeltje Kouwenaar,
dochter van de journalist Kouwenaar.
(We mochten namelijk eens per week
Mr. Zeiler:
"Eén bijvak
ben ik
bij mijn
studie vergeten
en dat is
waarzeggen."
Van haar heb ik in die ene zomer heel
veel geleerd, haast meer dan in vele vol
gende jaren. Zo leerde ze mij heel veel
over plantkunde, een vak waarvan ik
later op school vrijwel niets heb opgesto
ken. We wandelden in de duinen, geïnspi
reerd door het album van ]ac. P. Thijsse.
Ze vertelde mooie verhalen, we zongen
liedjes en ze gaf raadsels op. Dit vergeet
ik nooit meer.
Een spannend gebeuren waren de
noodlandingen op het strand van de vlieg
tuigjes opgestegen vanuit vliegveld De
Kooy bij Den Helder.
Mijn MULO-tijd aan de Beemsterlaan
was een fijne tijd", vertelt Mr. Zeiler
enthousiast, "meester Baretta was een
bezielende leraar. Zijn werk was zijn roe
ping, deze man zou met een sterretje
onderscheiden moeten worden!
Na de MULO ging ik naar het Mur-
melliusgymnasium in Alkmaar. Dr. J. He-
De geëvacueerde familie Zeiler in Baarn in 1939. Frits in het midden tussen zijn ouders. Links naast zijn
moeder broer George, gestorven in 1991, en zus Nettie. Rechts naast haar vader Emmie, overleden in
1979.
Amerikaanse advocaat getrouwd en mede
hierdoor heb ik Amerikaans recht gestu
deerd aan de Colombia University in
New York en heb ik stage gelopen op het
advocatenkantoor waar mijn oom werkte;
er werden vooral zeeverzekeringszaken
behandeld. Ik heb daar veel geleerd,
maar wat ik in Amerika miste was de zee
wind, tenslotte ben ik een kind van de
zee. Begin 1938 kwam ik in Nederland
terug en ging 'volontairen(voor weinig
of geen loon werken om praktijkervaring
op te doen) bij de Noordhollandse Brand
waarborg Maatschappij in Oudkarspel. Je
kunt wel begrijpen dat het van New York
naar Oudkarspel een enorme overgang
was.
Na deze periode startte ik mijn advo-
catenloopbaan bij het advocatenkantoor
Judell in Alkmaar. In de oorlog moest
Judell (hij was jood) zijn praktijk neerleg
gen en na de oorlog heb ik zijn praktijk
legaal een brief schrijven, maar die werd
gecontroleerd). Van thuis kreeg ik even
eens ongecensureerde brieven die verstopt
waren in de schone was die mijn moeder
me iedere week stuurde. 'Piet-Hein-brie-
ven' heette zulke correspondentie in het
kamp St. Michielsgestel. In 1944 kwam ik
vrij en toen zijn we getrouwd in Baarn,
waarheen zowel mijn familie als die van
mijn vrouw waren geëvacueerd.
Door de evacuatie heb ik een jaar in
Amsterdam gewoond en in de hongerwin
ter reed ik dikwijls op de fiets heen en
weer van Amsterdam naar Bergen en
Alkmaar. Ik was, en ben nog, een actief
fietser, maar in die barre winter met
slecht materiaal nam de rit wel 5'h uur in
beslag.
Spoedig na de bevrijding, in juli 1945,
kwamen wij in het Nachtegalenlaantje te
wonen. Voor mij was dat een aparte erva
ring, op één vaste plek wonen en niet