Terugblik op het badseizoen 1938 Herman Roos
De familievennootschap BEM was een
zeer veelzijdige onderneming, die aanvan
kelijk eigenaresse was van alle grond in
Bergen aan Zee. Ze verkocht percelen
bouwgrond aan hen die belangstelling
hadden en dan ook nog 'goedgekeurd'
werden. Ook liet ze woningen bouwen
ten behoeve van het eigen bedrijf om
medewerkers onder te brengen, terwijl
andere werden verhuurd of verpacht, bij
voorbeeld het postkantoor annex woning,
het Parkhuis en de dubbele woningen aan
de Kerkstraat, de Verspijckweg en de
Witteweg.
De BEM exploiteerde het strandbe-
drijf, beheerde het Parnassiapark en ver
pachtte de rijwielstalling aan het eind van
de boulevard, drie van de vier loodsen aan
de Witteweg en de autoparkeerplaatsen
aan de Zeeweg-Van Hasseltstraat.
Strand, park en parkeerplaatsen
Men kon op verschillende manieren van
het strand gebruik maken respectievelijk
genieten. Er was een koetsenbad, een ten-
tenstrand, een zonnebad met loods voor
de kledingkistjes en een stoelcnstrand. Dit
alles stond onder toezicht van het BEM-
personeel, waar bij ieder onderdeel wel
een persoon met de naam Schotten was.
In het uitgebreide jaarverslag over
1938 wordt ook vermeld dat van de wc
op het koetsenbad door 534 personen
gebruik werd gemaakt. Het tarief was vijf
Dit artikel neemt u zestig jaar terug in
de tijd. Het jaar 1938 was het laatste
'gewone' jaar, niet alleen voor het kust-
dorpje, maar voor alles en iedereen.
Immers, een jaar later, op 23 augustus
1939, brak de oorlog uit tussen Duitsland
enerzijds en Polen, Engeland en Frankrijk
anderzijds. En de volgende dag werden
alle hotels en pensions ontruimd. Daarna
werd het nooit meer zoals het was
geweest... Bergen aan Zee, in 1905 nog
een onbekende vlek op de landkaart, was
33 jaar later een badplaats bekend in bin
nen- en buitenland. We zullen een aantal
van haar kenmerken weergeven. Ten
eerste de alom tegenwoordige NV Bouw-
Exploitatie-Maatschappij Bergen aan Zee
(BEM), vervolgens de zomergasten, de
vaste bewoners en enkele gevariëerde
gebeurtenissen.
cent per persoon. De opbrengst was der
halve 26,70. Hier gingen dan de onkos
ten voor het closetpapier, zijnde 1,16,
nog af, zodat het voordelig saldo 25,54
bedroeg.
In het Parnassiapark waren het de
tennisbanen die bij de BEM geld in het
laadje brachten. In de maand augustus
werden er de jaarlijkse wedstrijden ge
houden, waarbij verschillende prijzen
beschikbaar werden gesteld. Dit alles
werd nauwkeurig bijgehouden door
Dirk Haasbroek, boekhouder bij uitstek.
Iedere tennisbal werd verantwoord, want
de oude ballen konden verkocht worden,
en dat bracht toch maar mooi 1,20 op.
Dit had zelfs nog meer kunnen zijn omdat
we 's avonds de ballen zochten die in de
bosjes verzeild waren geraakt, en die wer
den dan tot goede buit verklaard. Het
croquetspel in het park was minder pop
ulair: de opbrengst van het hele jaar was
slechts 15,35. Het onderhoud van de
tennisbanen en de rest van het Parnassia
park was in handen van Jan Bruin uit
Bergcn-Binnen, die, als we wel eens te
uitbundig met ons spel waren geweest,
dreigde met een bekattering. De avond
diensten van de tennisbanen werden
(natuurlijk) waargenomen door Cor
Schotten sr. of door zijn zoons.
De woning in het Parnassiapark werd
ook aan gasten verhuurd; het zogenaam
de theezaaltje apart aan Neeltje Min uit
Dirk Haasbroek op weg naar huis in de Kerk
straat. Links op de foto hotel Prins Maurits
(foto: collectie Herman Roos).
f-
27
