Bergenaren vertellen
over vroeger
Wie kent haar niet, 'mevrouw Schutte van
de Ruïnekerk', voor bekenden Janny
Schutte. 86 jaar en nog altijd actief. Ze
werd in Den Helder geboren als dochter
van G.J. Dunk en J.H. Abbenes en woont
nu zo'n 62 jaar in Bergen. Een vrouw die
vele gaven heeft, waaronder die van het
vertellen. Niet alleen over de bijzonderhe
den van onze mooie Ruïnekerk, maar ook
over de kleine dingen van het leven vroe
ger in Bergen. Alle reden voor de redactie
om haar eens in de 'Bergense Kroniek'
aan het woord te laten.
Mevrouw J.P. Schutte-Dunk ver
telde over haar leven in Bergen.
Louise Grimmelt schreef het op
"Ik ben geboren en getogen in Den
Helder en was enig kind. Mijn vader was
van beroep gymnastiek- en sportleraar.
Mijn beide ouders waren zeer sociaal
bewogen én muzikaal! Ik kreeg pianoles
toen ik 11 jaar oud was en vond dat
meteen leuk. In Alkmaar heb ik de oplei
ding verpleegkundige gevolgd in het
Centraal Ziekenhuis.
Ik begon de opleiding als 17-jarige,
eigenlijk was dat een jaar te jong, maar
omdat ik een EHBO-diploma bezat en er
dringend behoefte was aan veipleegsters
werd ik toch aangenomen. We droegen
witte gesteven schorten, en o wee als die
niet kraakhelder waren. We werden
meteen gesommeerd een schoon schort te
halen!
Ik leerde daar mijn man kennen,
Gerrit-Jan Schutte, hij lag als patiënt in
het ziekenhuis. Hij was jachtopziener bij
het PWN in Bergen en kwam uit Orvelte
(Dr.) waar zijn vader ook jachtopziener
was. De zuster van mijn man, Hendrika,
was getrouwd met W. Akerboom, en
woonde in het kleine witte huisje, Buer-
weg 15. Ze hadden daar een olie- en ben
zinestation en een kippenbedrijf.
We trouwden in 1933 en gingen op
huwelijksreis naar Drente op de motor -
een Ariel. We betrokken een dienstwoning
van het PWN in de duinen aan de Zwarte-
weg. Er stonden vier huizen, bewoond
door vier gezinnen, allemaal werknemers
bij het PWN. We woonden er heerlijk,
midden in de natuur, 19 jaar lang, tot het
overlijden van mijn man in 1952.
We moesten de dienstwoning verlaten
en kwamen terecht op de eerste etage van
een huis op de Berkenlaan. Deze huizen
zijn direct na de Eerste Wereldoorlog
gebouwd voor dubbele bewoning. Ik
moest ontzettend wennen na het heerlijke
wonen in de duinen. Pensioenen waren
toen nog niet zo goed geregeld: ik werd
particulier verpleegster. Ik had de zorg
voor mijn drie kinderen!
Mijn kinderen zijn geboren toen we
daar dus zo heerlijk in de duinen woon
den. Wim, de oudste in 1934, mijn dochter
Anneke in 1936 en de jongste, weer een
zoon, Gert, in 1945. Mijn beide zoons zijn
overleden, mijn dochter woont in Canada.
We woonden een eindje van het dorp en
we fietsten veel. De kinderen zaten op de
Bosschool - die was het dichtst bij - en ik
deed boodschappen in de Stationsstraat.
Op de hoek Stationsstraat/Prinsesselaan,
waar nu een bloemenwinkel is, was in die
dagen de fiets- en reparatiewinkel van
Plomp, daarnaast de bloemenwinkel van
Roozendaal, daarnaast de kruidenier Cor
Jongens, dan de stoffenwinkel van Bakker
en dan, waar bakker Baltus nu een win
kel heeft, was de bakkerij van H.G.A.
Bakker. Wij noemden hem H.G.A., want
in de Dorpsstraat op nr. 118 was nog een
bakker Bakker!
We liepen vaak naar het strand, met
de bolderkar voor de kinderen. Ik was
doodsbang dat ze te ver in zee gingen; ze
hebben dan ook zwemmen geleerd in
zwembad Pesie, in de oorlogsjaren toen
we niet meer naar het strand mochten.
Dat waren echte dagjes uit, spullen mee
voor de hele dag!
Bergen was in de jaren van vóór de
oorlog een mooi en rustig dorp, er waren
praktisch geen auto's. De grote trekpleis
ter was Bello. We gingen met Bello naar
Alkmaar en Bergen aan Zee. Als je een
witte jurk aan had was die in Bergen aan
Zee zwart van het roet! Als er veel men
sen in Bello zaten moest iedereen aan de
voet van het Vlagduin uitstappen, en als
Bello hijgend en puffend op het hoge duin
aan kwam sprong iedereen er weer in.
De zomerfeesten waren voor ons echt
feest!! Eerst de verlichtingsavond, een
attractie voor de toeristen, maar wij geno
ten er zelf ook van en waren trots op dit
festijn. Het hele dorp was met oranje lam
Ook op 2 augustus 1950 nam de Koorvereniging Bergen met een wagen aan het bloe
mencorso deel. Het thema was: 'ik heb 't Hef, mijn dorpje klein'. Deze aanhef van 'Het lied
je van de Bergenaar' stond afgebeeld tussen de eerste, in bloemen gezette muziekmaten.
De foto werd genomen op de hoek Van Reenenpark/Kastanjelaan bij 'Pension 't Hoekje'
(foto-archief Piet Mooij, Bergen NH).
32
