mo+i
W
- naar schatting 40 man - groot genoeg was geblekenmoesten we in een rij van twee
lopend naar het R.K.Lyceum aan de Bleekerskade in Alkmaar. Voor we vertrokken
had ik nog aan iemand gevraagd mijn fiets mee te nemen en mijn vader te waarschu
wen. Gelukkig werd dat prompt gedaan. Toen we bij de school aankwamen werd
ons verteld dat er wachtposten waren die bij ontvluchten onmiddellijk en zonder meer
zouden gaan schieten... Ook werd er verteld dat we in de school de nacht zouden
doorbrengen. Iedereen ging wat stro uitspreiden op de grond en in de tijd dat we
daar druk mee bezig waren, kon ik de verleiding niet weerstaan om het raam te ope
nen om te bekijken hoe de achterzijde van het gebouw er uit zag. Ik zag de steeg,
schatte de afstand van het raam en de begane grond, kreeg een impuls om niet te dra
len en ik sprong de vrijheid tegemoet. Onmiddelijk dook ik in een daarachter gele
gen tuin en rende bij iemand binnen. Het trof reusachtig, want de vrouw van het
echtpaar Mulder-Buisman was een Bergense. Hoe ze het voor elkaar kreeg, weet ik
niet, want we hadden in Heiloo geen telefoon, maar ze waarschuwde mijn vader, die
me met een fiets aan de hand in het donker kwam ophalen.
"Wim schreef op 22 april vanuit Würtemberg naar huis: we zijn vrij; ik ben
weer een vrij Nederlander. Ook in Bergen wezen alle tekenen erop dat het einde van
de oorlog eindelijk in zicht was. Op 26 april trok vader de stoute schoenen aan en
vertrokken we weer naar Bergen. Het was voor mij een blijde tocht. Nu nog zie ik
me zitten voorop de bok van een paard en wagen. Wie ons toen hiermee verhuisde
weet ik niet meer. Wel, dat er juist toen we op de Bergerweg reden, voedseldroppingen
van de geallieerden op de weiden terechtkwamen. Het was een grandioos en ontroe
rend gezicht. Er waren blikjes 'Meat and Vegetable', hoe je het moest vertalen wist
niemand, maar het deed er ook helemaal niet toe, want het smaakte verrukkelijk: wit-
tebonen met... ja wist ik het maar. En dan die enorme blikken biscuits.
"De eerste de beste dag kwam de melkboer langs met de vraag: hoeveel liter
volle melk wilt u hebben? Hoeveel kunnen we krijgen? Een hele emmer vol konden
we zo maar krijgen! De melkfabrieken en het vervoer lagen wel stil, maar de koeien
produceerden door...
"We woonden enkele dagen in ons huis. Plotseling werd er hevig tegen het
keukenraam gebonsd: 'we zijn bevrijd, we zijn bevrijd!' werd er geroepen. We renden
de straat op en begonnen spontaan te dansen. Toch was het nog even afwachten, want,
omdat Bergen een Duitse Kommandantur had, moesten we eerst wachten op de komst
van de geallieerden. In het dorp gonsde het van geruchten over het tijdstip van hun
komst. Op een zekere middag kwam er zekerheid. Ik was toen vlakbij de woning van
de Duitse commandant, Van Reenenpark 14. En toen kwamen de Canadezen.
Samen met de Binnenlandse Strijdkrachten tekenden ze de overgave van de Duitsers.
Daarna trokken ze op hun pantserwagens naar het terrein van Het Oude Hof, waar
ze hun tenten opzetten. Ondanks het feit dat er relatief nog maar weinig mensen in
Bergen woonden, werd het een massale zegetocht. Zelf liep ik achter de gevechtswa
gens, die beladen waren met juichende Bergenaren.
Er werd een Oranjebal georganiseerd en een gecostumeerd feest. Avonden
"van alleen Bergenaren, met een saamhorigheid die nog nooit was voorgekomen, en
ook nooit meer in deze vorm, met zo'n ongedwongen sfeer met zoveel eensgezinden,
met zoveel politieke en kerkelijke richtingen bijeen, zou plaatsvinden.
lllustaties: Bennie Min
