De Bergense mevrouw Blokker (92) en de oorlogsjaren
Jan van Baar I Een interview
Mevrouw Blokker-Gerritsen woont op
de 'nieuwe' Bergerweg nummer 46. Ze
woont nog geheel zelfstandig. Haar
gezichtsvermogen is verminderd en haar
gehoor beperkt, maar haar geest is ener
giek en onverzwakt. In 1926 is mevrouw
Blokker met haar man in Bergen komen
wonen. Eerst in de Bergernteer, toen op
de Doorntjes en tenslotte aan de
Kanaaldijk. In de zeventiger jaren ver
huisde de familie naar het huidige adres.
Haar man Hendrik Blokker overleed in
1986.
Aan de Groeneweg
"Ik ben op 11 mei 1903 geboren te
Sint Pancras als Trijntje Gerritsen. Mijn
moeder heette Jannetje de Jong en mijn
vader Arend Gerritsen. Mijn ooms
waren strijdbare socialisten, maar mijn
vader hield zich daar buiten. In 1916
verhuisden we naar de Schermer. Daar
maakte ik de Eerste Wereldoorlog mee.
Ik ontmoette mijn man en we trouwden.
In 1926 betrokken we de boerderij van
mijn schoonvader aan de Groeneweg 8
in de Bergermeer. De boerderij noemde
ik 'Variatie Amuseert'.
Ons bedrijf heeft niet tot volle bloei
kunnen komen want in 1937 werd
begonnen met de bouw van het vlieg
veld Bergen. De bouwkeet kwam pal
naast onze boerderij te staan.
Honderden grondarbeiders kwamen
naar hier en er liepen ook talloze ingeni
eurs rond. Alle boerderijen in dit deel
van de Bergermeer moesten voor het
vliegveld wijken en de boeren moesten
hun bedrijf verlaten. Zonder vorm van
schadevergoeding. Een andere boerderij
was niet direct voorhanden. Mijn man
hield boelhuis en we verkochten de vee
stapel. Maar het paard was mij te lief om
verkocht te worden. Ik bood mee met
de hoogste bieder en zo bleef het paard
in ons bezit. We hielden alleen nog wat
kippen en varkens over. Een geluk was
wel dat we voorlopig in de boerderij
konden blijven wonen.
Mijn man trad in dienst van het
vliegveld. Hij ging gasflessen rijden.
Zwaar werk en een gevaarlijk karwei op
de bevroren grond in de winter van
1938-1939. Het hoofd van het vliegveld,
meneer Van Rennes, kwam bij ons in de
kost. Toen het vliegveld klaar was, heb
ben meneer Van Rennes, mijn moeder
en ik het eerste vliegtuigje mogen ont
vangen. We hielden onze rokken vast
voor de propellers. Prins Bernhard is
ook nog op bezoek geweest.
Enthousiaste burgers duwden de auto
van de Prins het vliegveld op."
Mobilisatie
"De gemobiliseerde soldaten die op
het vliegveld gestationeerd waren, wer
den allemaal in de buurt ingekwartierd.
Wij kregen ook zes dienstplichtige mili
tairen over huis. Tegen 1,00 per dag
per persoon als vergoeding voor
inkwartiering en voeding. Het waren
leuke jongens en ze hielpen met de
afwas. Als de soldaten 's nachts wacht
moesten lopen, gaf ik ze broodjes mee.
In het weekend kwam er familie van de
soldaten op bezoek. Dan serveerde ik
koffie en koek in de voorkamer.
De soldaten gaven mij nog een
erenaam. 'De kunstmoeder' noemden ze
mij. Dan kochten ze bij ons eieren en
leenden een pannetje om ze te bakken.
Het gaf de soldaten een huiselijk gevoel.
De nacht was voor onze ingekwar-
tierden geen pretje. De varkens stonken
zo verschrikkelijk dat de militairen, die
op de hooizolder sliepen, met gasmas
kers op de nacht doorbrachten. Na een
paar schandalig drukke maanden, zijn de
soldaten verhuisd naar de kazerne op
het Zevenhuizen in Alkmaar, vlak bij
het oude postkantoor.
Een nieuwe stap in een donkere tijd
"Onze boerderij stond het dichtst
bij de toegang naar het vliegveld en bleef
het langst gespaard. Maar tenslotte
moesten ook wij wijken. Wij hadden de
keus uit drie huurhuizen. Op 11 novem
ber 1939 verhuisden wij naar een bur
gerhuis op de Doorntjes. Het huis op de
Doorntjes heette "Flierefluiter". Een
half jaar later betrokken we met onze
dochters Sieuwtje (16) en Janna (13) een
boerderij op huurbasis met 17 hectare
land aan de Kanaaldijk-Noord. Een paar
dagen later brak de oorlog uit. De
Duitsers bombardeerden het vliegveld in
één keer plat.
Met de komst van de Duitsers wer
den wegen afgesloten, werden scholen
gevorderd en moesten mensen hun
woning verlaten. De vijand trok in de
mooiste huizen van Bergen. Toen reali
seerden wij ons: Wat boften wij met
onze boerderij! We moesten wel veel
geld opnemen om weer opnieuw te kun
nen beginnen, maar we hadden weer
vee. Koeien en schapen. Wat een heerlijk
gevoel.
We traden een donkere tijd binnen.
In de zomer van 1941 kwamen hier eva-
cuées uit Den Helder. De familie Smits.
Later in de tijd begonnen de Duitsers
paarden van de boeren te vorderen. Mijn
man werd in de Breelaan bij
'Duinvermaak' aangesproken. Maar ons
14
