Dobbelen en klootschieten
Bedelaars bij de stadspoort
Linksboven: Deze
trouwfoto werd in 1895
gemaakt. De gelukkigen
waren de advocaat en
procureurmr. A.P.M.
Kraakman en mej. C.A.M.
Kortman. Ten opzichte van
vandaag lijkt er niet veel
veranderd te zijn in de
trouwkleding.
Rechtsboven: De Grote
Kerk. Heel wat lief en leed
heeft zich hier afgespeeld:
doop, huwelijk en
overlijden. Begraven
geschiedde in en om de
kerk. Pas met de aanleg van
de begraafplaats aan de
Westerweg in 1830 kwam
aan dit gebruik een einde.
Cremeren was toen nog uit
den boze. In 1914 werd het
eerste crematorium
gebouwd op de
begraafplaats Westerveld te
Velzen.
Midden: De
doopplechtigheid was reden
voor een feest waarbij veel
familieleden aanwezig
waren. Op zulke
gelegenheden kreeg je
gemakkelijk drie generaties
op de foto.
De Alkmaarse werkelijkheid was in de
middeleeuwen veelal niet zo somber als hiervoor
werd geschetst. Er werd weliswaar hard gewerkt,
maar vóór de Hervorming waren er de vele
heiligendagen die moesten worden gevierd. Het
aantal zon- en feestdagen beliep bijna 120 per jaar!
Dan hoorde men mis bij het hoogaltaar in de Sint
Laurenskerk, of in de zijbeuken bij de tien a twaalf
altaren van de gilden en broederschappen. Na de
mis waren er de vele herbergen, waar allerlei
spelletjes werden gespeeld, uiteraard onder het
genot van een stevige dronk.Tegen het bierdrinken
werd niet gewaarschuwd, want de brouwers
behoorden veelal tot de regentenklasse, maar tegen
het dobbelen des te meer. Herhaaldelijk werden
diverse spelen verboden op straffe van een flinke
boete. Op zeker moment werd zelfs het kaartspelen
buiten de wet gesteld. Veel schijnt het niet geholpen
te hebben, ook al had de rechtbank bepaald dat zij
speelschulden niet zou berechten. Het kwam zelfs
voor dat iemand zich 'verdobbelde' en zijn gehele
bezit verspeelde. Deze ongelukkige wachtte een
jaar verbanning of het verlies van zijn rechterhand.
Ook spelen die in de buitenlucht werden beoefend,
leverden soms nogal wat overlast op. Zo was het
schieten naar de weerhanen op de torens of naar
buurmans duiven om begrijpelijke redenen
verboden. Ook het uitbreken van straatkeien om
'negen cuylen', 'ellen' of 'winckert' te spelen, was
niet toegestaan. Zelfs het gooien met stenen of
loden ballen door straten en weiden, zoals bij het
klootschieten te pas kwam, was een verboden
bezigheid.
De armen zullen altijd onder ons zijn, wist de
Alkmaarder ook in het verleden al. Dit kon echter 349
