Linksboven: Een gezicht over de Heilooër brug naar de Kennemerstraatweg in 1870, met links een deel van de nog bestaande bebouwing en rechts het begin van de Harddravers- en Wilhelminalaan. Rechtsboven: Hetzelfde punt, maar een flink aantal jaren later. De woonhuizen zijn talrijker geworden en het verkeer heel wat drukker. Midden links: De Laat vlak vóór de demping in 1871. Rechts is nog net de toren van de Dominicuskerk zichtbaar. Midden rechts: De Laat enige jaren geleden, met rechts de nieuwe modezaak van Peek en Cloppenburg. De Dominicuskerk zou een aantal jaren later bezwijken onder de slopershamer. vlakte, met als voorlopige finale de Dominicuskerk. Om de Grote Kerk heen werden heel wat huisjes afgebroken maar deze waren voor een groot deel nauwelijks meer bewoonbaar en zelfs niet meer kraakbaar. Dit heeft het aanzien van de stad wel verbeterd. In onze tijd wordt ook veel gerestaureerd. We zijn blij dat de Grote Kerk na jarenlang monnikenwerk weer een eeuw of wat meekan, maar ook kleinere objecten worden opgeknapt.Toch zijn ook deze restauraties niet altijd ideaal; er zijn vele gevallen waarbij het oude geveltje blijft staan, maar daar achter al het oude moet wijken voor een modern kantoor. Het omgekeerde komt ook voor; grote contrasten zijn ontstaan doordat talloze oude huizen in winkels zijn omgezet. We zien dan een moderne pui met daar achter een plavuizen vloer en een solide houtskelet van balken uit de zeventiende eeuw. Kijk bijvoorbeeld in het Fnidsen maar eens door de grote ramen naar binnen. Op de hoek van Zijdam en Achterdam staat De Groene Klok met een houtskelet uit de zestiende eeuw, een gevelsteen uit de zeventiende eeuw en een voorgevel die in de negentiende eeuw sterk is gewijzigd. In de binnenstad worden de onderpuien steeds moderner, met steeds grotere glasvlakken. De oorspronkelijke gave trap- of klokgevel is dan horizontaal in tweeën gesneden en als we door de straat lopen zien we het vreemde verschijnsel van een moderne onderstad en een oude bovenstad. Door de steeds toenemende verkeersdrukte werd het winkelen moeilijk. Dit leidde tot rigoureuze maatregelen: bijna overal werd éénrichtingsverkeer ingesteld. De Langestraat en enkele zijstraten werden tot voetgangersgebied verklaard en voorzien van een sierbestrating. Naaldhakken worden in de binnenstad dan ook zelden meer gedragen. Houten bruggen werden vaak door stenen vervangen, maar gelukkig zijn er nog enkele echte ophaalbruggen bewaard gebleven. De

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Ach Lieve Tijd Alkmaar | 1988 | | pagina 21