Burger wielen
SIST MAARTES
Ook niet uit weelde.
Dinsdag 1.1. wekte het bevreemding, bij den heer
S. K. van Dijkstaal, gem. SI. Maarten, dat het huis
van zijn buurman, den heer D. Bakker, gesloten bleet
en de kleedjes voor de ramen ter afstuiting bleven
hangen. Toen hij met den heer K„ uit Zijpe, op onder
zoek uittoog, bleek het huis verlaten. Toen do heer
K. van zijn bevinding ter secretarie kennis gaf, bleek
dat genoemde Bakker aldaar een pas voor Z,-Amerika
had aangevraagd en ontvangen, zoodat het vermoe
den bestond dat zij de groote reis naar den vreemde
hadden ondernomen en z.g.n. met do noorderzon wa
ren vertrokken.
Nader bleek, dat ook de broeder J., van den heer
Bakker in stilte den aftocht had geblazen en even
eens voor zich en zijn vrouw een Z.-Amcrikaanschc
pas hadden verkregen.
Een nader onderzoek van de familie heeft uitge
maakt dat de reis was naar genoemd land en zij den
zelfden dag nun. 1 uur met de boot vanaf Antwerpen
de reis aanvaard hebben.
Dat deze reis niet uit weelde gaat. blijkt wel uit
het feit, dat no. 1 (vader van C kinderen) een belang
rijk bedrag aan schulden achterlaat on door deze
daad zijn oude vader, welke voor een aardig bedrag
borgstelling voor hem droeg, in een roddeloozen toe
stand achterlaat en bij anderen de hoop op schuld
voldoening geheel heeft benomen.
Dit op zichzelf ia een treurig feit, nog treuriger
wordt het dat deze luldjes zelfs hun vaders en moe
ders onkundig van hun voornemen hebben gelaten,
zoodat zij dit vertrek uit vreemden mond moesten
vernemen.
14 november 1931
BEEN GEBROKEN.
Dezer dagen was mei. N. S. Z. uit Waar
land hij* haar zuster te Dijkstal bij Eenigen -
burg voor een nachtje te logeeren geweest.
Na den volgenden morgen elkander het bes
te toegcwenscht te hehhen cn het gebruike
lijke „thuis de groeten" zou mej. Z, op de
fiets stappen, doch zij kwam echter te val
len, met het noodlottig gevolg dat zij haar
been brak.
Van op de fiets naar Waarland gaan kwam
niets, de dokter achtte opname in een zie
kenhuis noodzakelijk.
23 januari 1941
Economische dijkbenutting
De dijk zelf wordt nu door schapen begraasd, maar tot
ongeveer 1950 werd de dijk gemaaid voor hooi. Men
kon daar een park (stuk) dijk voor huren. Wie deden
dat zoals? Niet de grote boeren. Nee, het waren men
sen die een of twee koetjes hadden of voor hun beroep
een paard gebruikten. Eind 1800 waren dat bijvoor
beeld de veldwachter, rietdekker, slachter, muzikant,
watermolenaar of schipper.
Louf as 'n maaier
Mijn opa, die een gemengd bedrijf had, huurde ook
een park voor wat extra hooi voor zijn koeien. Het
eerste jaar dat hij dit deed was 1928. Mijn vader was
19 jaar en zijn broer - ome Krinus - twee jaar ouder.
Die zeiden met veel bravoure "We maaien het park van
400 meter lang er in één dag af!". Dus zij voor dag en
dauw met de zeis naar de dijk, en het lukte ze zowaar.
Maar eenmaal thuis konden ze bijna niet eten van ver
moeidheid. Toen ging voor hun het gezegde op dat ze
"zo louf as 'n maaier" waren. Dit was eenmalig, later
hadden we zelfs twee parken en de laatste jaren werd er
met de maaimachine gemaaid. De kant van de Zijpe is
niet zo steil, dus dat was goed te doen.
Maar met twee paarden en een maaimachine aan de
steile oostkant was dat heel anders. De paarden maakten
geen problemen op de steile dijk, maar de maaimachine
schoof af en toe naar beneden. Dit werd verholpen door
met een touw op de dijk de maaimachine tegen te
houden. Dit heeft ons vele jaren lekker kruidig hooi
opgeleverd, als je het in de winter aan de koeien voerde
rook het zo lekker in de stal. Als huurder had je ook de
verplichting stekels te prikken en toeters er uit te trek
ken. Maar tot zover het economisch nut van de dijk.
We moeten nog even verder. De
Westfriese zeedijk is na zoveel
eeuwen een dromer, die goed
bewaakt wordt door de Honds Bossche zeewering.
Op het laatste stukje komen we bij de Burger wielen,
die als een tweeling onder aan de dijk ligt. Staande bij
de wielen zien we het kerkje van Eenigenburg al, we
zijn de route dus bijna rond.
Burger wielen.
Waddengebied
Al wandelend op de dijk heeft u zich vast wel eens
afgevraagd hoe het er hier uitzag voordat de dijk er lag.
De tweede helft van de twaalfde eeuw waren er veel
zware stormen. De eens zo solide duinenrij werd daar
door steeds smaller, en bij een zware storm in 1170 brak
de zee ten noorden van Petten door de duinen. Het
ontstane stroomgat was genaamd Sipe.
In 1196 werd een gat geslagen ten noorden van
Callantsoog, het Heersdiep. Ook verder noordelijk bleef
er niet veel van de duinen over. Dit had tot gevolg dat de
hele Noordkop veranderde in een waddengebied.
mei 2017
