Zicht op Haringcarspel
te varen met de 'schoolschuit'! De schuit was voorzien
van een houten opbouw en er kon een 'kap' opgezet
worden om bescherming te bieden tegen het weer.
Zo gingen ze ook gezamenlijk naar de kerk.
Tot omstreeks 1870 was het nog wel mogelijk om met
behulp van ladders over de sloten, lopend naar
Oudkarspel te gaan, maar een van de landeigenaren
maakte van zijn grasland bouwland en wilde niet dat
daar iemand overheen liep. Dat was vooral een pro
bleem als in de winter het ijs nog niet sterk genoeg was
om er op te lopen en te dik om door te varen. Vooral
Door eenige particulieren
in de gemeente OUDKARSPEL worden
pogingen aangewend, om tusschen deze ge
meente en een barer buitenwijken, genaamd
„de Diepsmeer" welke niet dan over het
water is te bereiken een motordienst te
openen. Wanneer deze dienst tot stand komt,
znlleu de schoolkinderen nit genoemde wijk
hiervan gebrnik maken, teneinde de school
in de gemeente te bezoeken. Tot das ver ge
schiedde het vervoer dier kinderen per schuit,
waarin bij guur weder echter een slecht
onderkomen was te vinden, zoodat de klei
nen vaak aan koude enz. blootstonden.
De gemeente Oudkarspel heeft aan deze
onderneming reeds een subsidie van f 160.—
toegezegd.
18 september 1902
bij ziekte of met een a.s. bevalling was dat heel moeilijk.
De bewoners deden veel dingen met en voor elkaar. Het
was dan ook de gewoonte, dat bij ziekte of als een nieuwe
wereldburger zich aankondigde, de buren met de schuit
eropuit trokken om de dokter of vroedvrouw op te halen.
Ook als er een bruiloft was werd dat met alle buren
gevierd. Met Sint Maarten kwamen alle kinderen bij
elkaar en gingen dan gezamenlijk langs de huizen om al
zingend beloond te worden!
Het zal voor de nering doende in de dorpen een hele
onderneming zijn geweest, maar toch werden de bood
schappen aan huis bezorgd. De kruidenier kwam dan
met de schuit langs de huizen en nam dan ook wel
andere waren mee.
Soms was de 'schoolvaarder' ook de postbode of bode, of
werd er brood gebracht door een zwager van de bakker,
die in de buurt van de 'De Meer' zijn koeien moest
melken.
De meeste bewoners vonden het prachtig als er iemand
langs kwam met zijn spullen en werd er gauw een uurtje
gezellig gekletst.
Het gebeurde dan ook wel dat b.v. de kruidenier en zijn
vrouw tot de bruiloftsgasten hoorden! Over saamhorig
heid gesproken! Feest was het begin van de vorige eeuw
als Japie Jumbo met zijn schuit vol galanterieën langs
kwam. Dan kwamen de vrouwen naar de schuit om b.v.
kop en schotels, wandborden en andere snuisterijen te
bewonderen of te kopen.
Toen in 1934 de Provinciale weg van Noord Scharwoude
naar Koedijk was aangelegd, was dat vooral voor de
'Oostkanters' een hele verbetering. Er werd elektriciteit
en waterleiding aangelegd, wat een vooruitgang! en niet
te vergeten, de komst van de motorschuit!
De 'Oostkanters' woonden redelijk dicht bij deze weg.
Voor de mensen aan de noordwestkant was het soms
toch nog moeilijk. Zij moesten nog wel 1 tot 1,5 km.
fietsen of lopen over onverharde paden, soms zelfs een
karrespoor tussen het bouwland door, om bij de weg
te komen. Het was dan een hele toer om zonder uit te
glijden en met schone kleren de weg te bereiken.
Opa zijn 80-ste verjaardag op 18 maart 1942.
Oma Klaas 50 jaar en Anie van ome Klaas 20 jaar.
Achterste rij v.l.n.r.: A. Brammer-v.d. Gragt, Miesjes Brammer-
Dekker, Jo, Marie, Annie, Nico en Trien Brammer Op de middel
ste rij Alie, Annie, Anna en Trien Brammer. Op de voorste rij
Greet, Nico, Alie, Jan, Piet, Jan Brammer Sr., Jan Brammer Jr,
Piet en Klaas Brammer
Deze familie heeft nooit in de Diepsmeer gewoond.
Aan het eind van de tweede wereldoorlog is de Diepsmeer
weer onder water komen te staan. Omdat de bezetters
bang waren dat er een geallieerde aanval vanuit zee zou
kunnen komen, mocht er in de herfst van 1944 niet meer
worden gemalen. Daar er die herfst nogal veel regen viel,
begonnen de sloten in het Ambacht snel vol te lopen.
De schoolschuit
mei 2017
