Tevreden zijn met wat je hebt
Door Willy Kok.
Deze keer ben ik naar Waarland getogen, naar mevr. Nel Boekei - Bruin, nu wonende in een
aanleunwoning bij Sabinahof. Waarland heeft een eigen Historische Vereniging, heel actief en
daardoor hebben wij weinig contacten daar, maar wie weet! Het behoort ook tot Harenkarspel,
dus waarom niet. Het werden hele gezellige gesprekken met informatie die bij mij veel respect
afdwong. Wij wensen iedereen veel leesplezier en bedanken mevr. Boekei heel, heel hartelijk!
Mevrouw Nel Boekei - Bruin is geboren op 3 augus
tus 1920 als het 8e kind in een groot, gezellig gezin
aan de Veluweweg, waar vader een gemengd bedrijf
had en moeder het huishouden deed. Op haar 6e jaar
ging zij naar school en dat deed ze erg graag, maar op
haar 13e was ze 'afgestudeerd' waarna er gelijk een
baan voor haar was in het Sint-Elizabeth ziekenhuis in
Alkmaar. Niks solliciteren, dat werd in die tijd voor je
geregeld. Een hele verandering in haar leven en weg
uit haar vertrouwde omgeving. Met een geleende fiets
pendelde Nel naar de grote stad, gelijk voor dag en
nacht. Op een dag, toen een zuster haar vroeg hoe of
het met haar ging, kwamen de tranen. Wat bleek, haar
moeder was jarig en Nel verlangde er zó naar om naar
huis te gaan! En ze mocht. De zuster zei dat ze daar
vrij voor kreeg, maar dan had ze het wel moeten vra
gen en dat was nou net het probleem! Durf dat maar
als 13-jarige! Zo blij als een kind (want dat ben je
immers nog op die leeftijd) toog Nel op de fiets naar
Waarland. Hat werd een lange rit, want ze was ver
dwaald. Via Heerhugowaard kwam ze uiteindelijk
toch aan op de Veluweweg. Iedereen blij, maar Nel
nog het meest.
Tentje
Op haar 15e werd Nel erg ziek en moest een jaar
in een tentje liggen voor de frisse lucht. Dat was
niet eenvoudig voor een jonge meid maar daar
ontstond haar liefde voor lezen. Uren heeft ze
liggen lezen om de tijd door te komen en daar
geniet ze tot op de dag van vandaag nog enorm
van. Toen Nel beter was ging ze werken in de
huishouding en op het land waar ze een enorme
hekel aan had, maar daar werd niet naar gevraagd.
Als ze thuis kwam was ze zó moe, dat ze gelijk
naar bed ging, want 's morgens was het weer
vroeg dag. In het jaar 1922 overleden er twee
broers van Nel, wat een enorme impact had op
het gezin Bruin. Zóveel verdriet in een jaar was
vreselijk, maar je moest door.
Nette jurk
Op een prachtige winterdag in 1938 ging Nel schaat
sen op de Weel, waar ze lang niet alleen was, want
iedereen genoot er erg van. Zo ontmoette ze een paar
jongens uit 'tVeld. Een er van, Arie Boekei genaamd,
die vond Nel toch wel heel erg leuk. Ze raakten aan
de praat en het werd heel gezellig. Er was een bal
avond in café de Tortelduif, toen de plaatselijke kroeg
van Waarland en Nel vertelde dat aan Arie en zijn
vriend. Dat stond de mannen wel aan en ze beloofden
te komen. Dat werd nog erg spannend, want Nel
zorgde er voor dat ze op tijd was natuurlijk, maar de
mannen waren nogal laat, maar ze kwamen! En.na
een tijdje raakte het 'aan'!
Een mooie tijd brak aan, je ging weinig uit, want geld
was er niet maar liefde genoeg. Thuis was er veel
gezelligheid en samen een rondje fietsen of op bezoek
bij iemand daar genoot je erg van. Je eiste niks in die
tijd, TEVREDEN was het toverwoord en dat was je
met een beetje. Keurig en vol trots naaide Nel haar
uitzet in de avonduren, beetje bij beetje kreeg je de
boel bij elkaar. Het stel mocht zelfs een keer samen op
vakantie! In een pension, kamer 'en suite' met deftige
schuifdeuren maar aan Nel haar kant een slot, dat
3
Zicht op Haringcarspel
mei 2014
