Ook was er een keer 'de missie', voor een week kwa
men er drie paters op bezoek. De hele week waren er
zowel overdag als 's avonds bijeenkomsten met deze en
gene. De pastoor ging dan een week weg, als kapelaan
moest ik eigenlijk ook weg, maar ik kwam na een
halve dag terug. Op slotavond goot het van de lucht
maar desondanks zat de hele kerk toch vol. Er werden
maar liefst 400 kaarsjes aangestoken door de vaders en
de moeders. Dat gaf wel eens geluid, de jeugd had er
dan een 'klappertje' aan vastgemaakt.
In die tijd was veel te doen voor de jongens, maar niet
voor de meisjes. In de jaren 50 had je toen de opkomst
van de Mater Amabilis school. Dat was een school
voor rooms-katholieke meisjes van 17 jaar en ouder
van elke stand of beroep. Een levensschool, waar de
meisjes werden voorbereid op hun taken in het huwe
lijk of als ongehuwde vrouwen in de wereld. Jaap
Beemsterboer en Kees Rokebrand wilden dat ook in
Tuitjenhorn. Maar pastoor Meijnders was daar tegen,
ook ik als kapelaan kreeg het niet voor elkaar. Nou
kwam waar ze een 'mooie kamer' hadden, moest je
daar natuurlijk zitten. Dat was dan met de winter niet
altijd een pretje, men leefde vooral in de keuken, daar
brandde dan ook de kachel, in de mooie kamer was
het koud.
Men wist meestal wel dat je kost en inwoning had,
maar met een laag loontje. Je kreeg dan ook vaak een
fooitje na een huisbezoek. Later dacht men steeds
meer dat je om het geld kwam. Gelukkig werd het
loon toen een stuk beter waardoor je niet meer van
fooitjes afhankelijk was.
Ook kwam ik op vergaderingen van diverse (rooms-
katholieke) verenigingen, vaak niet langer dan een
halfuurtje om vragen te beantwoorden en adviezen te
geven. Soms bij drie vergaderingen op een avond. De
laatste vergadering was dan wel eens bij de voetbal.
Daar eindigde de vergadering met een gebed met
daarbij nog even tussendoor: "o ja, en wie haalt er deze
keer de stront van het veld af?".Toen liepen er name
lijk nog paarden op het voetbalveld. Bij mijn vertrek
uit Tuitjenhorn werd ik nog door vele verenigingen
bedankt voor de adviezen en ondersteuning, maar of
ik ook bij alle verenigingen geweest ben betwijfel ik.
Twee keer ben ik Sinterklaas geweest, een keer was bij
de families van Brederode en Rokebrand gezamenlijk.
De kinderen herkenden mij niet. Alles was echter
op de band opgenomen, de volgende dag werd de
band afgespeeld. Zonder beeld herkenden ze toen
gelijk de stem....
Zicht op Haringcarspel
Als Sinterklaas bij de families Kees Rokebrand en van Brederode.
Boven met Jules Rokebrand, onder met de kinderen
van Brederode.
Scouting. Een groep gidsen met de jonggidsen kabouters op pad.
mei 2014
