Jaagpad met spoorbrug.
Dan komt het gevaarlijkste deel van de route
naar school: je moet hier de grote weg van
Alkmaar naar Den Helder oversteken. Er rijden
vaak Duitse legervoertuigen en er wordt niet
altijd gelet op overstekende kinderen.
Bij de kolenboer Selhorst is het gevaarlijkste
deel voorbij en begint de Damweg naar Schoorl.
Spoorbrug in westelijke richting.
Op de hoek is (nog steeds) het café van Mantel
waar even uitgerust kan worden. De 'Damweg'
is een rustige weg, met mooie grote huizen aan
de rechterkant.
Aan de linkerkant ligt een vaart, de 'Damsloot',
die uitkijkt over uitgestrekte weilanden. Het is
een veilige weg, omdat je bij huizen altijd wel
gauw ergens kan schuilen.
De radarantennes in de duinen worden vaak
door vliegtuigen beschoten. En dan wordt er
door de Duitsers fanatiek teruggeschoten. Die
ochtend is het ook weer raak. Ik zoek dekking in
een greppel aan de kant van de weg. Je weet
dat je je dan zo klein mogelijk moet maken en
plat gaan liggen.
De Damweg, de bocht die iedereen kent.
Het huis rechts in de binnenbocht
staat er nu niet meer.
Boven je hoofd hoor je angstaanjagende
geluiden van vliegtuigen en afweergeschut. Na
een poosje wordt het weer stil en loop ik verder
om op tijd op school te zijn.
Er is ook nog een andere route om in Schoorl te
komen, dat is via de Onderweg. Dat is een open
weg langs boerderijen met weinig kans om
ergens te schuilen. Nu dan dus stevig doorlopen
en dan de Voorweg oversteken. In elk geval ben
ik nu in Schoorl maar ik moet nog wel door het
Nollenbos. Dat bos geeft wel meer bescherming
maar is wel een beetje griezelig.
Rechts is er een grote stille vijver en links is er
De vijver in het Nollenbos.
een kampement met Duitse soldaten. Gauw
doorlopen tot ik de 'Kijkduin' molen in de verte
kan zien. Op het kruispunt met de Molenweg
staat hij (nog altijd) als een trouwe vriend op me
te wachten.
-7-
