Allereerst binnen de
gemeenten leiding geven
aan een evacuatie. Een deel
van de Amersfoortse bevol
king "krijgt de gemeente te
gast". Een onbeschrijfelijke
drukte, waardoor de
burgemeester dagen geen
tijd werd gegund tot het
nemen van voldoende
nachtrust.
Vervolgens de Duitsche
bezetter tolererenen
niet meer dan dat!
En tenslotte medewerking
weigeren aan die
maatregelen, die volgens de
vooroorlogse aanwijzingen
van de Nederlandse regering, niet
uitgevoerd mochten worden. Maar de
Duitsers hadden met medewerking van
"verkeerde" Nederlanders daar wel een
oplossing voor gevonden.
En wie lagen er dan binnen hun schoots
veld? Dat waren de gemeentelijke gezags
dragers, waarvan verwacht werd dat zij
hun inwoners rekwireerden voor diensten
ten behoeve van de oorlogsvoering!
In de eerste tijd waren de Duitsers niet
direct lastig, slechts hinderlijk. Ze werkten
bepaald volgens een vertrouwd principe,
dat onder meer inhield burgemeester Nolet
zijn ambt te laten behouden. Maar de
organisatie zorgde ervoor, dat hem alles
werd voorgekauwd en hem geen eigen
initiatief werd gelaten. Zodanig, dat hij
tegen zijn echtgenote zei: "Ik heb het
drukker met te bedenken wat ik niet moet
doen dan te beseffen wat ik mag doen".
Hij werd uitgenodigd om naar de Euterpe-
straat te Amsterdam te komen. In die tijd
een berucht adres van waaruit de Duitse
leiding in Nederland regelde en verordon
neerde. En nog erger
De burgemeester kwam weer terug, was
opgewekt, maar hij had die dag best angst
doorstaan! Vervolgens moest hij zich
melden bij de Beauftragte in Haarlem, die
hem ondervroeg naar politieke overtuiging,
Bij het jubileum van verloskundige zuster Nannes.
kerkelijke gezindte, zijn trouw aan de
bisschoppen!
Uit een kroniek, geschreven door mevrouw
Nolet, kan worden geconcludeerd, dat het
kleine voorvalletjes zijn geweest die de
"vrijheidskring" rond haar man steeds maar
kleiner maakte.
De eerste keer, dat hij - de burgemeester -
zich in "veiligheid" moest stellen - het was
inmiddels februari 1943 - was naar
aanleiding van een gijzeling van enkele
personen, waaraan de burgemeester zijn
medewerking moest geven. Hij weigerde
en vertrok "stilletjes", maar niet voor lang.
Deze zaak werd achterhaald door het
opheffen van de gijzelingsopdracht.
Pas ernstig werd het eind december 1943
toen de burgemeester weigerde medewer
king te verlenen bij de aanwijzing van
mannelijke gemeentenaren voor
werkzaamheden! Werkzaamheden, die
moesten worden verricht in het belang van
de Duitse verdediging. Na een aantal
verwikkelingen, die duurden tot 3 januari
1944 vertrok de burgemeester 's morgens
vroeg om op een onbekend adres onder te
duiken!
Onderduiken, omdat hij principieel weiger
de opdrachten uit te voeren van een bezet
ter, die door het stellen van "wan"daden
duidelijk had gemaakt geen begrip te tonen
-7-
