peulvruchten en dergelijke op een vrijliggende vierkantsbalk, aan de voorkant, zien liggen. Piet
Mosch verhuisde in 1952 samen met zijn vrouw en dochter Mina naar een aanleunwoning van het
Sint Jozefpark in Tuitjenhom. Hun zonen Niek en Siemen bleven in de Krankhoorn.
Zoon Siemen kwam met zijn vrouw Annie Borst in het voorste deel te wonen. Nadat Siemen al in
1953 kwam te overlijden, is zijn weduwe in Limburg voor verloskundige gaan studeren en in 1955
naar een woning in het dorp verhuisd. Zoon Nico, die algemeen als "Taris" bekend stond betrok in
1952 de voorkamer en het resterende woon- en bedrijfsgedeelte, samen met zijn vrouw Marie
Portegijs. Toen Annie Borst verhuisde konden zij het vrijkomende woongedeelte best gebruiken en
was de hele boerderij de "Boerderij van Taris". Er behoefde toen niet veel aangepast te worden.
Dat gebeurde wel toen hun kinderen groter werden en gingen studeren. Er waren al slaapkamers
op zolder en een dakkapel gebouwd en in 1966 kwam er ook een douche.
Als bedrijfsruimte fungeerde de boerderij na de verkaveling nauwelijks meer, dat speelde zich
voortaan op de Kanaalweg af. De sloten achter en naast de boerderij waren gedempt, schuiten
waren vervangen door wagens en traktoren. Het werd stil in de Krankhoorn. Taris en zijn vrouw
verhuisden in 1982 naar een burgenwoning aan De Doorbraak. Hun zoon Aad bleef er wonen tot
1989 waarna hij bij zijn bedrijf aan de Kanaalweg ging wonen. De buurman, Ton de Nijs, die in een
dubbel woonhuis op de plek waar tot dan de stolp van zijn grootvader had gestaan woonde, samen
met zijn vrouw Vera Konijn en zijn kinderen Danielle, Michel en Marije werd de nieuwe eigenaar.
Samen met de architect Jan Schouten heeft hij jaren moeten onderhandelen met verschillende
instanties voor hij toestemming kreeg om van de veeboerderij een woonboerderij te maken.
Daarbij werden kosten noch moeite gespaard en hij heeft er wat moois van gemaakt, Krankhoorn
33 is met recht een juweeltje gebleven en de status van Provinciaal Monument bleef behouden.
De voorkant is helemaal gerenoveerd, ook de palissaden. De achterkant is wel totaal veranderd,
de oude schuren zijn gesloopt en vervangen door een aangepaste berging. Daar is de gevel
voorzien van ramen die in het geheel passen en erboven vervolmaakt een dakkapel met een
loggia het geheel. Vanaf het westen, vanaf het Zwarte Pad, gezien is deze achterkant wel heel
fraai uit de renovatie gekomen. De zijkanten hebben het boerderijkarakter behouden, de noordkant
helemaal, de zuidkant heeft in plaats van de darsdeuren een landelijke entree gekregen. De
grootste verandering vond binnen plaats. Alle vloeren en zolders zijn er uit geweest en vernieuwd.
Een grote woonkamer aan de zuid-westkant beslaat bijna de helft van het vloeroppervlak. Binnen
9
