OMA'S KNOUPEDÖÖS
Geer Weij-Dop
"Zeg oma Magge we de krioupedöös
naggers effies uit de kast.
Van mooie knoupies make we wat."
"Ja hoor."zoit oma en pakt 'm alvast.
De Knoupedöös werd metien omkeerd
Midden op tafel, op 'n krant.
Oma ging er bai zitte vanzelf
En zag 't verlede herleve, want...
'n Knoup van 't velouvingdpak,
'k was toen nag maar achttien jaar.
Ik naaide 't zelf voor dat feist,
Van rooie wollen stof zowaar.
'n Gesp nag van m'n vaders broek,
ok de blauwe knoup 'n erge ouwe,
weer m'n vader lid van worren was,
aars wou moeder 'm niet trouwe.
'n Knoupie van 't metrözepak van Jan,
Nöh, wat was ie toen nag kloin,
En ik was zo verlegen gröós
Want dat pak stond 'm zo foin.
Van m'n bontjas 'n reserve knoup
Maar die wul ik gien meer dreige,
Die hangt op zolder as herinnering,
Deer ken 'k me niet meer in beweige
Ok houten knoupe, zelf nag maakt
Voor 't vest van skeipewol,
In de oorlog sponnen op 't spinnewiel en
Wat hadde we den 'n lol
Een ouwe verdraaide voilughoidsspeld,
Een uitgedrougde jarretel
D'r zat weerachtug van alles in,
Voor die kindere mooi, dat snap je wel.
Die knoupedoos vol herinnering
Was voor die moidjes wel 'n pretje,
Ze maakte armbanden en zo meer.
't Was ok voor oma 'n verzetje.
Want al die knoupies, groot of kloin,
Die hadde wel 'n achtergrond,
'n herinnering an vroeger toid,
die ze hier zomaar op tafel vond
9
