VAN DE REDACTIE
Het mei nummer van "Zicht op Haringcarspel" ligt weer voor u. De redactie heeft zich ingespannen
om er weer een "goeie" van te maken. Er zitten weer verschillende onderwerpen bij, maar molens
en alles eromheen voeren deze keer de boventoon. Het molenbestand in onze gemeente is,
vergeleken met vroeger jaren, minimaal. Wanneer je op oude kaarten kijkt zie er heel veel molens,
voornamelijk watermolens, op ingetekend. Hoe kan het ook anders met zoveel poldertjes en
droogmakerijen in onze omgeving en iedereen wilde natuurlijk droge voeten.
In een vorige "Zicht" hebben we aandacht geschonken aan de smid Jan Heman uit
Warmenhuizen. Hij bouwde kleine ijzeren windmolentjes, eenvoudige modellen, maar ze voldeden
voortreffelijk om kleine poldertjes droog en op peil te malen.
Na de opkomst van de stoommachine en later elektriciteit verdwenen er veel windmolens. Niet
langer afhankelijk van de wind kon de molenaar alles veel makkelijker regelen. Een slinger aan
een wiel of een druk op de knop voldeden. Tegenwoordig is zelfs dat niet meer nodig en is het de
computer die toezicht houdt en het bedrijf van de molen regelt, de molenaar komt slechts nu en
dan even langs.
Maar het kan verkeren, wat zien we als we via de S3 onze gemeente binnenkomen!! 8 Grote
stalen windmolens. Men heeft herontdekt wat 100 jaar geleden werd afgeschaft. Arbeid, gratis en
voor niets geleverd door Eolus (de God van de wind), eens gebruikt om polders droog te malen,
meel te malen enz., nu om milieuvriendelijk in onze nieuwe behoefte "elektriciteit" te voorzien.
In dit nummer aandacht voor de molenaarsfamilies, de mensen die de molen "op de wind" zetten,
het zeil aan de wieken bevestigden en verder alle werkzaamheden verrichtten die nodig waren om
de molen in bedrijf te houden. Ik denk dat u het net zo interessant zult vinden als wij. In een
volgend "Zicht" komt er een vervolg.
Wie naar de Grebmolen wil gaan, kan dat doen met de fiets of de auto over prachtig geasfalteerde
wegen. Vroeger, en daar bedoel ik mee voor de verkaveling van het Greb-gebied, was de molen
alleen over het water dus met de schuit of via een pad dat vanaf Schoorldam over land en
polderdijkjes liep bereikbaar. Een ideale plaats voor onderduikers in de oorlogsjaren '40-'45. Dat is
ook gebeurd, u kunt daarover lezen in het boek dat onze vereniging heeft gemaakt in 1995, 50 jaar
na de bevrijding. Het molenhuis werd toen bewoond door de fam. Klok en zij hadden Joodse
mensen in hun molen verborgen.
De redactie kreeg van ons lid dhr. Sam Schipper het bericht in handen dat de fam. Klok alsnog de
onderscheiding Yad Vashem wordt toegekend. Deze hoge en eervolle onderscheiding van de staat
Israël wordt hun toegekend voor het moedige werk dat zij in de oorlogsjaren hebben verricht. U
leest dit in bijgevoegd schrijven van de Israëlische ambassade. Omdat de heer en mevrouw Klok
inmiddels zijn overleden is de onderscheiding door hun dochter Froukje Klok in ontvangst
genomen.
Een bescheiden maar uiterst belangrijk deel van de eer van deze onderscheiding straalt zeker af
op Sam Schipper. Wij weten dat hij veel en langdurig werk heeft verzet om deze hoge
onderscheiding aan de fam. Klok toe te laten komen.
VERSLAG JAARVERGADERING
De jaarvergadering die 11 maart 2000 in Stroet werd gehouden bracht minder mensen op de
been dan de eerder gehouden bijeenkomst over de stolpboerderijen. Toch heerste er een
aangename sfeer mede veroorzaakt door de "aankleding" van het toneel door Ben Buter. Hij had
een serie gereedschappen opgesteld die voorheen in de tuinbouw gebruikt werden bij de
koolbouw. Dit in verband met de lezing die na het zakelijke deel van de vergadering gehouden
zou worden door Thijs Dekker. Het eerste deel verliep vlot zowel penningmeester als secretaris
kregen applaus voor hun voortreffelijke werk. Voormalig voorzitter en nu bestuurslid J. Bakker,
3
