Tante Riek en Willem Maas met hun hondje
Duinrust lag stil en eenzaam aan een zandweg, het
dichtstbijzijnde bewoonde huis was een piepklein wit
huisje. In dat kleine huisje op de Westermient woonden
Willem en Riek Maas, ze waren neef en nicht, zij hadden
geen kinderen, wel een hondje.
Zoals zoveel Texelaars verhuurden ze in de zomermaan-
den hun huisje en verbleven zelf dan die tijd in een pro-
visorisch ingerichte schuur. Jarenlang was het de familie
Zeeman uit Purmerend die hun huis huurde. Er was een
goed contact tussen de permanente en tijdelijke bewo-
ners van de Mient. Wij gingen melk halen bij buurvrouw
Maas en op haar verjaardag, begin augustus, waren we
van de partij. De kamer was dan vol. De stoelen stijf aan-
eengezet tegen de wanden. Er werd dan verteld over
oude Texelse toestanden en er werd ook wel gezongen
De dochters Zeeman en Kikkert gingen vaak samen het
bos in of door de Bleekersvallei (toen nog vrij toeganke-
lijk) naar het strand.
uGt-,
Tante Riek en het "gejutte" naambordje WINDY RIDGE
Zo kon het gebeuren dat Margot Zeeman en ondergete-
kende vlak na de oorlog, in 1945 dus, op het strand lie-
pen. Jutten hadden we door de jaren heen geleerd, we
zagen dat er een sloep was aangespoeld, zou er nog iets
van onze gading aan of in zitten? De sloep had een naam,
Windy Ridge. De naam was op een apart bordje op de
sloep bevestigd, verweerd door het zeewater. Het kostte
ons weinig moeite om het bordje met de naam van de
sloep af te slopen. We namen het als trofee mee naar
huis.
Daar aangekomen stond tante Riek in de deuropening.
Ik hoor Margot nog impulsief zeggen: tante Riek, dit is de
naam van jullie huis. Het bordje werd bevestigd en sinds-
dien, sinds jaar en dag dus, heet het huisje Windy Ridge!
Ria Holleman-Kikkert
Duinrust 1939, vanafhet land, er is nog geen den te bekennen
(ze waren toen nog piepklein)
24
Historische Vereniging Texel
Nummer 110, maart 2014
