Het Gouden Boltje
Zo ziet iets na vele honderden jaren weer het daglicht..
Tegenwoordig ben ik voldoende thuis in deze materie
om meteen vast te kunnen stellen waarover het gaat - in
dit geval dus om een solidus (namen van munten wor-
den altijd met een kleine letter geschreven) en deze is ge-
oogd, dat betekent dat er een hangertje van is gemaakt.
De voorzijde is wat versleten, maar de naam van de kei-
zer is duidelijk leesbaar: Anastasius - keizer van het
Oost-Romeinse rijk, oftewel Byzantium, van 491 tot 518.
Deze munt is geslagen bij de Ostrogothen onder Theo-
doricus (Theodorik de Grote) 474-526 en heeft een door-
snee van 2 cm.
Het mini-monogram links van de Victoria bestaat uit de
letters RM voor Rome - het stuk werd in die plaats gesla
gen, vermoedelijk in de jaren 493-497.
Het is inmiddels al een paar jaar geleden dat ik wat van mij heb laten horen in het blad van onze vereniging. Dat betekent echter
niet dat ik geen interessante vondsten heb gedaan. Nee - het tegendeel is het geval, maar er over schrijven kwam er niet van. Wo-
nende op een eiland dat als bijnaam het Gouden Boltje heeft, spreekt zeer tot de verbeelding en dergelijke uitdrukkingen neem ik
altijd heel letterlijk. Je vraagt je af waar zo'n naam vandaan komt en wat mij betreft is dat wel duidelijk. Over het algemeen mag ik
niet klagen over wat ik zoal op kan rapen en dat mogen we onderhand geen toeval meer noemen - daarvoor vind ik veel te vaak
fraaie voorwerpen. Wel is het zo dat er op mijn 'vaste stekjes' op den duur niet veel meer te vinden valt, maar dan begin ikgewoon
op een andere plek om te zien wat daar in de grond verborgen ligt.
Een dergelijke munt had ik hier nog niet eerder gevon-
den. Wel de wat kleinere muntjes uit die tijd, de tremis-
ses waarvan er drie in deze grote gaan. En het is een zeer
fraai exemplaar nietwaar - geen krasje te bekennen.
Verder speurwerk op die akker leverde nog een gouden
vondst op: een z.g.biconische ring, deze bestaat uit twee
taps toelopende delen. Wat er aan opvalt is de primitieve
makelij. Ik denk niet dat dit een vingerring is geweest,
Texel heeft een heel rijk verleden zoals wij allemaal wel
weten, maar toch wordt ik steeds weer verrast door iets
dat ik op dit eiland niet verwacht had tegen te komen.
Nadat ik dus op een voor mij nieuwe plek een dagje rond
had gelopen om de zaak te verkennen wipte ik het vol-
gende uit de grond:
8
Historische Vereniging Texel
Nummer 110, maart 2014
