Dat niveauverschil werd door drie of vier grote treden
en een trapje van hardsteen overbrugd. De treden wa-
ren van gele ijsselsteentjes, door de tijd waren de tre
den wat uitgesleten. De fietsen werden daar met enige
moeite, want de treden liepen schuin af, gestald. De
schuur was een wereld op zich, er stond een T-Ford
(of A-Ford?) waarmee mijn oom onder andere tak-
kenbossen uit de Dennen haalde. De takkenbossen
waren nodig om de oven te verwarmen. Elders lagen
de voorraden meel en bloem en het bakmateriaal op-
geslagen. Er waren grote bakken met kalk(?)water
waarin de eieren, nodig voor het gebak, werden ge-
conserveerd en er kwam zo midden dertiger jaren,
een ijsfabriekje... Wij kinderen werden vaak ingescha-
keld om de kleine kartonnen bakjes met ijs te vullen
en de flapjes dicht te vouwen. Lepeltje er tussen,
klaar. Er waren diverse ijsventers met bakfietsen, die
het ijs van 'banketbakkerij Kikkert' uitventten. Wan-
neer deze op het Kogerstrand verschenen, mochten
wij wel eens een ijsje van 5 cent kopen... De 'concur
rent' (wie dat was weet ik niet meer) had ijsjes van 2
en 3 cent.
We gingen ook wel op familiebezoek, tante Naatje in
De Waal, tante Cornelia en oom Piet Kikkert op Zuid
Haffel, oom Arie Kikkert en tante Marrie op Tienho-
ven, tante Gonda op Bargen, oom Piet de Ruyter en
zijn vrouw in Den Burg. We keken onze ogen uit, hoe
anders woonde iedereen hier dan wij aan de overkant.
Ouderwets, behoudend, het rook bij iedere familie
weer anders, wat von den wij het interessant. Zo leer-
den wij Texel kennen, mijn vader vertelde veel, waar-
door wij heel veel over het eiland en zijn bewoners te
weten kwamen. Ook konden wij - al fietsend naar en
van De Koog - alle boerderijen op een rijtje opzeggen.
Wanneer wij fietstochten en duinwandelingen maak-
ten, bracht mijn vader ons behalve de namen van vo-
gels en planten, ook de liefde voor de natuur bij.
Wij leerden ook hoe gestrest het hebben van een zaak
Douchen? Het woord kende men op Texel nog niet, je
wassen deed je door wat water uit een lampetkan in
een kom te schenken. Klaar met wassen? Het water
werd in de toiletemmer gedaan, op de toiletemmer zat
een speciaal deksel waardoor spatten voorkomen
werd. Er waren metalen standaardjes waar de waskom
in paste, compleet met haakje voor het washandje.
Twee van die standaardjes staan nu in mijn tuin met
een uitbundige bak bloemen.
Wij hadden een eigen strandtent in De Koog. Vader
en moeder gingen bijna elke vakantiedag op de fiets,
kindertjes achterop, eten voor de hele dag mee, van
Den Burg naar De Koog. Groter geworden, fietsten wij
zelf. Een ieder kan zich voorstellen hoe heerlijk die
vakanties voor ons waren, hele dagen op het strand,
schelpen zoeken, vliegeren, garnalen vissen met een
schepnetje, twee tot drie maal per dag de zee in, zand-
kastelen maken, enzovoort. In de duinen achter de
tent kampeerden kennissen, we speelden vaak met el-
kaar. We bleven op het strand tot en met het warme
eten aan toe! Gekookt werd in de tent op twee petro-
leumstellen. 's Avonds, moe, weer dezelfde weg terug,
fietsen in de schuur, hup, wassen en het bed in.
Die schuur, behorende bij Weverstraat 12 en 14, had
een achteruitgang naar de Nieuwstraat. De Nieuw-
straat (nu Burgwal), ligt hoger dan de Weverstraat.
Historische Vereniging Texel
Nummer 107, juni 2013
Achterzijde van Weverstraat 14, staand Albert Kikkert
en Maria Kikkert-de Ruiter. Links is de toegang tot de
bakkerij.
De tent op het Kogerstrand, rechts mijn moeder, links
een tante en schrijfster in het midden.
24
