Het is nooit met zoveel woorden gezegd, maar wel tus-
sen de regels door.
Niet alleen kinderen van 'foute' ouders kwamen op Val-
kenheide terecht, ook jongens die bijvoorbeeld diefstal-
len hadden gepleegd. Ze werden in verschillende groe-
pen - afhankelijk van de leeftijd - ingedeeld. Bij dit
tehuis hoorde ook een ambachtschool waar kinderen
uit de omgeving onderwijs kregen. Dat was makkelijk,
omdat je ze boodschappen of briefjes voor de post kon
laten meenemen, want op Valkenheide werd je post ge-
controleerd. Als mijn moeder geld stuurde, werd dat
gebruikt om het vervoer te betalen als ik verlof had.
Naast m'n opleiding tot machinebankwerker was ik
badmeester in het zwembad. Ondanks dat je niet vrij
was, er discipline heerste en je elke ochtend naar de
kerk moest, heb ik op Valkenheide een goede tijd ge-
had. Ik heb nooit het idee gekregen dat ik daadwerke-
lijk werd heropgevoed. Ook is er nooit over politieke
opvattingen gesproken.
Mijn vader werd in 1945 opgepakt en een jaar later ver-
oordeeld tot 12 jaar werkstraf in de Limburgse mijnen.
In 1946 bezochten mijn moeder en ik hem daar. In dat
zelfde jaar zijn mijn ouders officieel gescheiden. Mijn
Ik heb mijn vader in 1953 nog eens opgezocht. Hij was
toen vervroegd vrij gekomen. Omdat ik wilde trouwen,
moest ik toestemming van mijn ouders hebben. Ach-
teraf heb ik gehoord dat dat niet eens nodig was, omdat
mijn vader door zijn veroordeling statenloos was ge-
worden en geen zeggenschap meer had. Dat was de
laatste keer dat ik hem zag. Hij is weggegaan en ik heb
nog een hele tijd naar hem gezocht en toen ik hem ge-
vonden had, was hij overleden. Ik vond hem in Duits-
land, waar hij met zijn tweede vrouw had gewoond. Je
kunt zeggen van die Duitsers wat je wil, maar ze betaal-
den wel zijn pensioen, ondanks dat hij bij de SS had
gezeten.1 Wellicht had ik mijn vader eerder gevonden
als de familie had meegewerkt. Wat ik de familie van
mijn vaders kant wel eens kwalijk neem, is dat zij niets
gezegd hebben toen mijn vader af en toe voor vakantie
in Nederland was. Ze wisten dat hij er was en ze wisten
dat ik hem zocht. Ze vonden dat ik niet naar mijn vader
hoefde om te kijken, omdat hij dat ook niet naar mij
had gedaan. Mijn vader had geen goede band met zijn
familie. Hij was door zijn politieke keuze het zwarte
schaap van de familie geworden. Toen de vader van
mijn vader overleed, zat mijn vader nog vast. Met twee
bewakers was hij aanwezig bij de begrafenis en werd
Historische Vereniging Texel
Nummer 106, maart 2013
Toen ik mijn bankwerkersdiploma in Maarsbergen had
gehaald, ging ik terug naar Noord-Holland om bij mijn
moeder en haar tweede man te wonen. Het samenleven
met moeder ging na zoveel jaren goed. Ze is nu al jaren
dood, maar ik mis haar nog. Met haar partner ging het
samenleven minder goed. Het klikte gewoon niet met
hem, maar dat had niets te doen met de politieke keuze
van mijn vader. Maar ja, je moet toch wat. Van het
slechte moet je het beste maken. Dat heb ik altijd ge-
probeerd. In die tijd werkte ik veel en hard. Al het geld
dat ik verdiende, moest thuis worden afgegeven. Ik
werd daar kort gehouden.
moeder wilde tijdens de bezetting al scheiden, maar
kreeg van de gemeente (met een Duitsgezind bestuur)
geen toestemming om van een SS-er te scheiden. Maar,
mijn moeder heeft ook wel kunnen profiteren van het
feit dat haar man bij de SS zat. In die tijd kregen we al-
lemaal extra dingen van de Duitsers, extra bonnen voor
het huishouden bijvoorbeeld. Ik kan me herinneren dat
ze ieder jaar 20 mud kolen kwamen brengen.
Mijn moeder heeft in 1945 drie maanden geinterneerd
gezeten zonder veroordeeld te worden. Vervolgens is ze
in Alkmaar bij een boer in de huishouding gaan wer-
ken. Omdat deze boer dacht dat hij haar overal voor
kon gebruiken, vertrok ze naar een gezin in Camper-
duin.
Moeder Klaaske de Jong.
(coll. P. Bakelaar)
Opmerking redactie: Duitsland betaalt ouderdomspensioen aan alle
mensen die in Duitse militaire dienst waren.
