'Nou, kiek niet zo gek hei je die hoop sien bee't SMle-
paadje, d'r benne d'r sot die meegaan doen, let maar op.
En wot sow't? We gaane met 'n grim op foor 'n ogenblikkie
en we krigge 'n tientje; skone winst mens.
'Mien vader sow'm in sien graf omdraaie', aarzelde Alie.
'Je vader, dot wos nagol 'n mooie'! Mart gooide d'r hoofd
in d'r nek: 'Ikgaan, verldeed en wel en gen kip die me
pikt. En doe nou maar niet osje zellefzo'n heilig boontje
bent, met me eige doge sag ikje ouwe dresswaar oppe blis
leege'.
Je liegt't'!
'Ha, haa, d'r zit 'n brandflek op die ik d'r inbrandt heb doe
je in de kraam lagik wos os de dood dot je't sien sow 'k
Heew nag ekspres 'n bakkie blomme kocht om d'r bovenop
te zette'.
'Hodjee dot deen?
'Ja, per ongeluk Ja, 't is jowdresswaar, beken't maar'.
'Nou, ikgaan na huus'.
'Mens, stel je niet an,je wordt toch niet kwaad om 'n brand-
pleklde na twintigjaar niet'.
"Vals is't, vals, stiekem en gemeen dot je dot niet eerlijkseit
heb'.
'Ach mens, wot praatje, 't leit nou oppe kerstblis, over 'n
paar weeke sie je d'r niks meer fan.'
Mart Slokkie kreeg de slappe lach, Alie trok nog wat
met haar lippen maar ze kon er niks aan doen, ze
voelde het aankomen, ze moest wel lachen.
'Nou ja, sand er over'.
'Zo is't'.
'En la ten we nou effe wat verzirme om te speule weer we
metien wot an heewe met de kerstblis.
Overal op Texel werd langzamerhand niet meer gepraat
over de Kerstmis maar over de kerstblis. Tot in Duits-
land waren de folders van de VVV gegaan met tekenin-
gen van de Texelse kerstblis.
'Kiek, vroeger doe de mense nag heidene ware fierde ze de
terugkeer fon de lente; 't was een soortement vreugdevuur as
de dage weer langer wiere'.
'Nou 'kgeloof d'r gien barst fon, maar dot zel me jeuke. Wb
ggane os kniene die dut jaar niet opete worre met de kerst,
in 'n bontjos met 'n mus en grdte oore, hoe fiendje dot'?
Ja, 't is wel worrem, aarzelt Alie fon Jantje, en we heewe ol-
lebei 'n bontjos'.
'Beije gek, d'r leit nag Ten ouwe oppe flieringfon tante Trien
en jee moet d'r ten fraage in't bejaardehuus; ze sowe ons
metien herkerme in onze eigejos'.
'Gut,ja,ja, da s waar ok'.
Een week voor de Kerst waren de blissen overal vrese-
lijk hoog en de VVV nam noodkrachten aan om de
stroom van brieven en telefoontjes af te handelen.
'Se seege dot in die folder staat,nou...dot de mense on
't end fon de blis met elkaar dobbele en dot ze d'r vrouwe
verdobbele en d'r huuze'.
Ach nee, dot wos vroeger.
'Ja maar ik heb hoort dot iedereen die meedoet met dobbele
'n skeepekeessie krigt'.
'Dobbele se don foor de sjow
'Ja, wot docht je don? Aars sowje wel meer verdiene moete'.
Ja, dot is okzd'
'Toch zit't me niet lekker, de Kerst is de Kerst'.
'Ach mens, fier't de evend d'r foor en de dag d'r na, wot
maake zo'n paar uurtjes nou uut? En 'n tientje is'm tientje'.
'Precies'.
Het werd vierentwintig december. Op Texel was het zo
druk als in juli. Gelukkig was het niet te koud. De
mensen in de onverwarmde huisjes redden het wel met
een paar dekens meer. Mart Slokkie en Alie van Jantje
wachtten met kloppend hart de avond af. Ze voelden
zich wel wat schuldig. Ze waren er niet zeker waren
van of er meer mensen zouden gaan. Om zeven uur
zou het vuur aangestoken worden. Ze slopen achterom
langs naar de West.
'Ik sien gien kip, sei Alie, laate we teruggaan; ikskaam me
rot of we de ienige benne'.
Ja, meslden is dot't beste'.
Mart Slokkie had ook opeens geen zin meer.
Kiek deer es'l
Schuin langs de kerk zagen ze wat branden.
Het is de blis, hee is ol anstoke; hoe laat is het eigelijk? Ze
keeke bij Janie in huus deur't raam.
Het wos ol hollefnege; hoe ken dat nou?
'Och God, de klok,de klokisniet opdraaid fanochend.
Barst we benne te laat. Kom op, aans is er niks meer te
drinke'.
De twee vrouwen zetten het op een lopen, blazend en
zwetend in de dikke bontjassen. Ze waren te laat, het
geld was op en de blis van De Waal was de hoogste,
dus gratis drinken was er ook niet meer bij. Kwaad ke-
ken Mart en Alie naar de hossende Texelaars, die d'r
tientje binnen hadden en naar de lui van de overkant
die allemaal vijfentwintig gulden moesten betalen om
dicht bij de kerstblis te komen.
'Ga mee Mart, zei Alie met d'r grim ol of, ik doen niet meer
mee'.
'Ik ok niet! Kiek deer nou, de dommenee uit Strend; die
denkt zeker Her kerme ze me niet. Wot een skandaal'!
Met opgestoken zeilen gingen de twee vrouwen er van
door. Thuis, bij Mart, staken ze de kaarsjes aan in het
kerststukje.
Het het gien pas, dot heew ik metien seit en don op Kerst.
Hoe durven ze, en voor 'n tientje'!!
En ze beten zo hard in de kerstkransjes dat de kruimels
door de kamer vlogen.
Imme Dros
Historische Vereniging Texel
Nummer 106, maart 2013
32
