belangstelling voor. Een greep uit het geboden: de
zanggroep onder aanvoering van de nieuwe dirigent
Rinus Kuiper (als opvolger van Willem Kikkert) gaf
tijdens een emotionele bijeenkomst acte de présence
bij de aanbieding van het eerste exemplaar van de
tweede zangbundel van Willem Kikkert aan ere
burger en vriend prof. C. de Jager. Het boekje
genaamd "De liefde baart veel wonder", waarvan de
voorbereidingen al grotendeels door Willem zelf
waren voorbereid, werd na zijn dood met grote inzet
door zijn vrouw Maatje tot een goed einde gebracht.
Samen met het eerste boekje "Er was eens... een her
derinnetje" zijn nu plm. 100 volksliedjes die ooit op
Texel gezongen werden tijdens feestjes en ook wel
gewoon thuis, bewaard gebleven. Een buitengewoon
kostbaar cultureel bezit is op deze wijze voor altijd
bewaard. Gré Dros vertelde op haar onnavolgbare
wijze Tesselse verhaaltjes in dialect.
December
Op zaterdag de lle draaiden we de hele dag non
stop, historische filmpjes van Gijs Duinker uit de
dertiger jaren. We hadden de hele tijd veel aanloop
en kregen enthousiaste reacties.
Het klapstuk van het jubileumjaar kwam net voor de
kerstdagen uit, het extra dikke, feestelijke, glossy
decembernummer van ons kwartaalblad. De redactie
heeft hier veel tijd en aandacht aan besteed, o.a. om
een groot aantal Texelaars te vragen een bijdrage te
leveren in de vorm van persoonlijke herinneringen
uit hun leven. We mogen wel constateren dat dit
uitermate goed geslaagd is. Redactie en bestuur
mochten veel opgetogen woorden van waardering in
ontvangst nemen. Mede door de aandacht die al deze
activiteiten genereerden, en ook door de historische
rubriek, verzorgd door onze redactie in het gratis
weekblad "Texel dit weekend" is het ledenaantal
gegroeid. Op dit moment staat de teller op 954.
Na lezing van alle gebeurtenissen zult u het met mij
eens kunnen zijn dat 2010 voor onze vereniging een
zeer bewogen jaar was.
Jacques Dijt, voorzitter
Tewerkgestelden
In 1943 werden de dienstplichtigen van de lichting
1923 opgeroepen om zich te melden bij het arbeids
bureau bij Stoepker in de Weverstraat. Ze kregen de
keus öf in treden in het Duitse leger öf in Duitsland
tewerkgesteld worden. Iedereen koos voor het laatste.
Niet lang daarna volgde een keuring in Alkmaar waar
iedereen werd goedgekeurd. Ongeveer een maand
later gingen we op reis met openbaar vervoer naar
Amsterdam en vandaar met de Duitse Spoorwegen
via Bentheim naar Hannover. We kwamen tegen
10 uur 's avonds aan en het verbaasde ons dat er
overal lichten branden. Op Texel waren we al lang
verplicht om 's avonds te verduisteren en hier was
een baaierd van licht.
Ik herinner me dat er kermis was en dat er veel men
sen op de been waren. Plotseling ging er een sirene
loeien. De lichten werden snel gedoofd en iedereen
moest de schuilkelder in. Daar zaten we niet lang;
men zei dat het een verkenner betrof en dat er dus
geen gevaar te duchten was.
We brachten de nacht door in het arbeidsbureau van
Hannover en werden de volgende morgen naar de
Accumulatoren Fabriek VARTA gebracht. De Neder
landers werden ondergebracht in barakken waar nog
enige plaatsjes over waren; alle barakken zaten
namelijk zo goed als vol. Ik kwam samen met
Simon Jan Zijmjz in een barak met Sudeten-Duitsers
ondergebracht. In een barak tegenover de onze zaten
Jacob Schrama en Piet Tuinder. Er waren aparte ba
rakken voor Polen, Fransen en Belgen. Pas een jaar
later was er voldoende ruimte voor een Nederlandse
barak.
In de fabriek werden accu's gemaakt voor onderzeeërs.
Er was onder andere een gieterij waar de loden man
tels van de accu's gegoten werden. Als je daar werkte
kreeg je extra voedsel en een fles melk per dag.
Simon Jan werkte met een gietmachine en dus was
hij een bevoorrecht persoon die in aanmerking kwam
voor extra voeding. Ik was elektricien en deed onder
houdswerk. Dat leverde geen extra eten op, maar ik
kreeg wel beter betaald dan de anderen. Daarvan kon
ik geen eten kopen, want dat was op de bon, maar
Nummer 98, maart 2011
Historische Vereniging Texel
5
