Nieuw voor ons was het gezegde dat de heer Drijver
noemde: 'op skuufies lóópe'.
Dat betekent: op iemand z'n zak teren - wel mee
drinken maar geen rondje geven.
Jacques Dijt: "Doe wee jonges waare riepe we oltiêd:
We moete fandaag om een ijssie bee Jaap Teil, wont die
heb hedenijs".
En: Als het blak weer was, wat op Texel haast nooit
voorkomt, zeiden de gebroeders Duinker:
"'t Weer luustert".
Natuurlijk is er veel gesproken en veel verteld en het
was dan ook twaalf uur eer we er erg in hadden.
De Koog staat in januari op het programma en
Oudeschild volgt in februari.
Gerrit Eelman 'dikke Gerrit' werkte bij de TESO. Van
hem komt het volgende verhaal.
We foere nag met de enkeldekkers; doe wiere de oto's
nag ollegaar anskoove om zóveul mogelijk ruumte te
benutte. Nou is 't gewoon deurreeje, maar doe most er
aanskoove worre. D'r wos ol iên oto oppe bóót en de
twiede wos 'n dikke Mercedes. Die ging onderholve
meter achter de eerste staan. D'r zot 'n wot ouwere mon
achter 't stuur. Ik sèèg, "meneer, kom je nag effe 'n
stukkie fooruut? Wont dot ken 'n vrachtwage, net 'n uur
wachte skeele, os jee nou effe fooruut komt". Néé, néé,
't wos dut en 't wos dot. Hee bleef staan. Doe sèèg ik,
"nou os jee niet zó goed a utoreeje ken, dan moet je 't
niet doên; don neem ik de verantwoording niet!
Springt ie uut sien auto en seid: "Niet autoreeje, dut is
mien dorde Mercedes ol". "Sieje wel", sèèg ik,
"'n Mercedes hèèw je aars foor 't leeve. Os dut don olje
dorde is, don liekt 't wel dot je d'r niet zo erreg best mee
omgaan ken.Hee wos de twiede die de bóót op kwam,
en hee het 't hééle dek teuge mee lóópe te skelde, totte
we de skuuf dicht dede. De Mercedes bleef op sien plek.
Theo Backer heeft op ons eiland veel mensen
gesproken en vragen gesteld over het gebruik van
Texelse woorden en kreeg natuurlijk ook veel
verhalen te horen. Hier volgt er eentje:
'Skéépe in 'n nes driêve' kan best lastig zijn.
Schuurdeuren die van boven rond zijn en een hoog
opgeladen wagen met rechthoekige pakken kan soms
ook problemen opleveren. Meijert van Heerwaarden
loodste met woord en gebaar de bestuurder (de zoon
van de baas) van zo'n hoog opgeladen wagen naar
binnen. Het lukte niet zo goed en Meijert riep een
aantal keren krachtig "ho". De bestuurder kwam van
de wagen en zei boos: "Ho sèèg je teuge 'n peerd".
"Ja antwoordde Meijert ad rem, maar ok welderes
teuge 'n ezel".
[Bron: de heer J. Timmer]
Nog een korte dan: Jim Schagen zat op de MULO in
de zelfde klas als Cees Hoekie. Jim vertouwde hem
toe: "Ik ken met deuze leu niet worre, se wete olies
beter os ik". Hij nam de benen en kwam nooit meer
terug.
Gerard Kuip en Simon Dros
Het mussie van Gré, tekening door Monica Maas
-«yv -s. ^O, VVtfrA. 4
Nummer 98, maart 2011
Historische Vereniging Texel
31
