We weunde in de Gósterstréét, een klein huussie. 't Staat
er nag, net naast de bioscoop. We speulden vaak op het
landje fan Keyzer, ferbee het Gesticht. Deer staan nou
allegaar huüze.
We plokte velderblompies en butterblomme, deer kon je
kransies en kettinkies fan make.
Harde wiend, en mien hoed waait of, rólt recht op de
koliek of en floep erin! Met een stokkie hêwwe we 'em
eruut vist. Moeder het het króós er ofplokt en hem weer
op de blompot set en sundags was-ie weer dróóg.
Op een sundag ware we an 't speule bee bureman fan
Heerwaarde, die weunde drie huüze vórder: een skuur,
een koeiestal en een hooifak. Je kon deer eindelóós fan
wegkrupertje.
Er log nag niet zöveul hooi in 't fak, dus je kon er
lekker onder wegkrupe.
Toen ik thuuskwam: hoed weg!! Overal socht, nerreges
te fiende...
Teuge 't foorjaar, bureman stak de hooivurrek in het hooi
foor frete foor de koeie, wat hangt er an de vurrek
Mien hoed! Hillegaar ferfomfaaid!
Moeder het bove de stoom fan de ketel perbeerd hem
weer in fesoen te krigge. Tot slot kreeg ik hem op mien
hóófd - ik denk dat de blompot stik was - en most hem
de hééle middag ophouwe en zóó kon-ie nag een tiedje
mee.
Toen ik later gróót en trouwd was, had ik zellef een
hoêdewinkel en as ik dan een hoed opknapte bove de
stoom en hem netjes op de hoêdevorm sette, most ik an
me moeder trugdenke. Deer had ik eigelijk mien eerste
lesse fan krege!
Door van Sambeek-Schrama (1920-2007)
Tante Door schreef dit, geïnspireerd door de jeugd
herinneringen van Gré Dros in ons september
nummer 2 maanden voor haar overlijden voor ons
op en bracht dit bij Gré.
Monica Maas maakte twee schitterende tekeningen
bij deze herinnering.
24
Historische Vereniging Texel
Nummer 86, maart 2008
