Tussen de Georgische soldaten(?) van links naar rechts: Hennie de Bloois, Nel Boon, Groningse onderduiker en
Frans v. Ingen Schenau. Fotocoii. auteur
gebruik als "Wehrmachtsheim", ingericht als depen
dance van het noodziekenhuis.
Den Burg werd beschoten met kanonnen en verse
troepen werden vanuit Den Helder aangevoerd. Na
de beschietingen kwamen de Duitsers terug en het
duurde dan ook niet lang of de gewonden stroomden
binnen. Zij werden behandeld door dr. Veening en
zijn staf en alles wat nog kon lopen werd naar de
dependance gebracht.
De leiding was daar in handen van de wijkzusters
(de gezusters Meijers) en een oud-verpleegster,
Koba Kortenhoeven. De vrijwilligsters, Martha Bakker,
Nel Boon, Wil Keijser, Guus Keijser en Tiny Krijnen,
assisteerden in de ziekenzaal.
Frans van Ingen Schenau werkte in de keuken met
een Groningse onderduiker. De andere helpers waren
Gerard Bakker en Karei Boswijk. Zij hielpen waar
nodig, deden het zware werk en zorgden voor de
boodschappen.
De hulp die we kregen, was geweldig. Alles wat we
nodig hadden, konden we krijgen. Toen er eens
gebrek was aan verbandmiddelen, ging een van de
jonge verpleegsters met een Rode Kruisarmband om
huis aan huis om linnengoed vragen. Hoewel niemand
veel had, kwam ze met armen vol linnengoed terug.
De kolenboer zorgde voor de kolen voor het fornuis,
Bakker de zadelmaker zorgde voor de eieren, slager
Ran uit de Warmoesstraat gaf vlees. Boeren zorgden
voor aardappelen en groente en de bakker Moojen,
aan de overzijde van de straat, zorgde voor ons
brood.
Er stond altijd een grote wasketel met heet water op
het fornuis. De was werd op het plaatsje op de hand
gedaan en het enige hulpmiddel daarbij was een
wringer. In onze herinnering hebben we allemaal
vreselijk hard gewerkt, maar ook heel erg veel ge
lachen.
Er werden burgers opgenomen, maar ook vier Geor
gische soldaten die gewond geraakt waren bij Texla.
Ook de gewonden die vielen door de klopjachten van
de Duitsers. Tijdens een razzia van de Duitsers
werden de vier gewonde Georgiërs van hun bed
gelicht en gedwongen mee te gaan naar de
Warmoesstraat, waar ze werden doodgeschoten.
Eén van de verpleegsters had het daar zo te kwaad
mee, dat ze de Duitsers uitschold voor alles wat mooi
20
Historische Vereniging Texel
Nummer maart 2008
