De Slufter, een bijzonder stuk natuur
De Slufter op Texel is de enige plek in ons land waar de Noordzee twee keer per dag het land
in- en uitstroomt. Als het aan de natuur had gelegen, hadden we dat op meer plaatsen langs de
zeekust gehad, maar de mens stak er een stokje voor. Dat is alleen niet bij de Slufter gelukt, wat
een bijzonder stuk natuur opleverde.
In de dertiende eeuw vormde zich een breed strand ten noorden van het dorpje De Koog. In
1629 en 1630 werden er rietschermen geplaatst en zandbinders zoals helm geplant om
duinvorming te bevorderen. Zo kwam een verbinding tot stand tussen Texel en het
duineilandje Eyerland. We kennen die hoge stuifdijk nog als de Zanddijk.
Tegen deze stuifdijk slibde land aan, een schorrengebied dat in 1835 werd bedijkt. Dat werd
de tegenwoordige polder Eierland. Ten westen van de Zanddijk bleef de Slufter een deel van
de Noordzeekust, twee keer per etmaal door het zeewater overstroomd.
In 1855 werden langs de Noordzeekust stuifdijken aangelegd om de Slufter van de zee af te
sluiten en een nieuwe landbouwpolder te scheppen. De stuifdijken braken door en de Slufter
bleef toegankelijk voor de Noordzee, op het zuidelijke deel, de Muy, na.
ZELDZAAM MILIEU
Omdat geleidelijke overgangen tussen zout en zoet en de bijbehorende dieren en planten
zeldzaam zijn geworden, is de Slufter in de vorige zomer flink uitgebreid. Bij de Krimwegheeft
Staatsbosbeheer twee dijkjes weggegraven, die het noordelijke deel van de Sluftervallei droog
hielden. Tegelijkertijd werden daar de begroeiing en de ontstane humuslaag tot op het kale
zand verwijderd. In het stormweekend van oktober vorig jaar is het zeewater weer in dit deel
van de Slufter geweest. Staatsbosbeheer verwacht dat dit vaker zal gebeuren en dat het
zeewater zich weer zal vermengen met zoet kwelwater uit het duingebied, wat mogelijkheden
schept voor een zeldzame planten- en dierenwereld.
Bunkervallei en Groene Hoek, die omstreeks 1943 en in 1955 werden ingepolderd, vormen nu
samen een zandvlakte van vijftien hectaren. Ze lijken in deze droge zomer op de recent
afgeplagde delen van de Kennemerduinen bij Haarlem. De bodem is hier minder diep
afgeplagd, maar een paar centimeter. Er lopen wat schapen met lammeren, die hier niets te
grazen hebben.
ALLES IS ER
Staatsbosbeheer verwacht dat zich in de zandvlakte zeldzame plantensoorten zoals knopbies,
strandduizendguldenkruid en parnassia zullen vestigen. Al die soorten groeien al in de Slufter,
zagen we, toen we met boswachter Erik van der Spek een rondje door het noordelijke deel
liepen.
Even grijs als de overjarige stengels van de zeerus, die zo ver het oog reikt een niet afgeplagde
vlakte bedekt, zijn de vele pollen van de knopbies, waartussen jong groen ontspruit. Waar deze
karakteristieke bies groeit, kun je op een bijzondere flora rekenen.
Verspreid in de vlakte bloeien late pollen Engels gras met propperige roze bloeiwijzen en de
eerste lamsoren, die in augustus grote delen van de Slufter als een heideveld lilapaars kleuren.
Strandduizendguldenkruid, de bladeren al vergeeld, bloeit overdadig naast de gele zonnetjes
van de thrincia en waar watermunt onder de laarzen wordt gekneusd, riekt het naar mint.
23
