"De receptie bij het afscheid van de zusters
werd druk bezocht", schreef de T C. op 29
april 1999: "Vele honderden mensen kwamen
persoonlijk afscheid nemen van de zusters.
Gedurende 63 jaar zijn ze van zeer grote
maatschappelijke betekenis geweest op ons
eiland."
"Onze zusters, wat zullen we ze missen",
verzuchtte mevrouw P.C. Bakker-de Graaf. In
haar leven had ze ettelijke keren met de zus
ters te maken gehad, zoals bij de geboorte
van haar kinderen in de oorlog.
Beladen met geschenken zijn de zusters naar
Beverwijk vertrokken naar huize "Santa
Maria".
Modern complex gereed in 2000
Nieuwe Sint Jan kost
f 11.500.000,-
Enige commotie ontstond er toen werd verno
men dat het 'oude gebouw' zou worden ge
sloopt. "Kapitaalvernietiging"! "Maak er ap
partementen in voor één- of tweepersoons
huishoudens; geef de jongeren een kans om
tegen een redelijke huur op eigen benen te
gaan staan, maar sloop het in godsnaam
niet!"
Heeft dat allemaal geholpen?
De T.C. van 13 augustus meldt: "Het huidige
verzorgingshuis Sint Jan aan de Beatrixlaan
maakt plaats voor een complex van drie ge
bouwen die onderling met elkaar worden ver
bonden.. Er komen zeventien huurapparte-
menten voor senioren aan de Beatrixlaan.
Aan de Noordwester komt een woongebouw
met 15 koopappartementen en in het midden
wordt een wijksteunpunt gerealiseerd met
medische en andere voorzieningen die de
bewoners in staat stellen zo lang mogelijk
zelfstandig te blijven wonen. Naar verwach
ting is het nieuwe Sint Jan begin 2002
gereed".
Géén jeugd! Wél senioren!
"De appartementen gaan als warme broodjes
over de toonbank", schrijft de T.C. op 17 au
gustus. Ruim 30 personen hebben zich laten
inschrijven. Ja, zo gaat dat. Ons Sint Jan
wordt toch eerst nog even platgegooid en
daarna zal er een woningencomplex verrijzen
van (gedeeltelijk) vier woonlagen. Buurtbewo
ners hebben al geklaagd dat hun woning in
waarde zal dalen. Kom, kop op, ga met me
mee naar het verleden. Wat waren toen veel
mensen arm! Tja, alleen de rijken hadden
geld. Daarom was er veel zorg nodig en dat
heette toen gewoon 'Armenzorg'. Dus laten
we vooral niet gaan klagen van weelde!
Vroeger, lang geledenl
Laten we teruggaan in de tijd. We moeten
ons gaan afvragen hoe lang de zorg voor de
armen en de ouderen op Texel bestaat.
Een bron van gegevens vormt het geschrift
van de Zeer Eerwaarde Heer Wilhelmus Adri-
anus Putman, die van 1864 tot 1869 aan het
hoofd stond van de R.K. Parochie aan den
Burg op Texel. Onder de titel: "Eenige aante
keningen betrekkelijk de Parochie den Burg
Texel, begonnen in 1868", noteerde hij de
geschiedenis van de R. K. Kerk. Deze aan
tekeningen werden door de heren van Heer
waarden en Zijm gebundeld. Ik ben zo vrij om
hiervan ruim gebruik te maken.
De Jager en Kikkert schrijven in hun boek:
"Van het Clijf tot den Hoorn" op blz. 32:
"Reeds in de oudste literatuur heerst onzeker
heid over het tijdstip waarop Texel een eiland
werd. Zo wordt in een lijst van goederen ge
wag gemaakt van Texel als een eiland. Deze
lijst werd omstreeks 900 opgesteld door de
St. Maartenskerk van Utrecht. Maar in een
giftbrief van Keizer Otto II van september
985, schrijft deze aan Graaf Dirk II over de
landstreek Texel."
Die onzekerheid heerst nog steeds. In de re
cente Bodemkaart van Nederland (v. Wallen
burg c.s., 1986) die de situatie van vóór het
jaar 1000 weergeeft, wordt Texel reeds als
een eiland getekend.
We gaan terug naar het werk dat door pas
toor Putman is aangevangen. Zijn opvolgers
zullen zijn aantekeningen met het grootste
genoegen hebben gelezen. Bovendien wer
den ze min of meer verplicht het werk voort te
zetten, 'opdat het niet onwaarschijnlijk is dat
er nog eenmaal eene geschiedenis der Ka-
3
