"SINT JAN"
Een historisch overzicht van de ge
schiedenis van de Armenzorg in
den Burg op het eiland TEXEL.
Geschreven door Simon Dros Jszn. 2002.
Het begin van het einde
"Zusters in Sint Jan zeggen Texel vaarwel",
kopt de Texelse Courant van vrijdag 23 april
1999.
Zusters gaan weg met goede
herinneringen
Er zal dinsdag menige traan vloeien in het
verzorgingshuis Sint Jan in den Burg.
De zusters Arnuifa (85), Nicolina (82) en
Arsène (81) nemen dan definitief afscheid
van Texel en vertrekken twee dagen later
naar het rusthuis "Sancta Maria" in Beverwijk
voor het doorbrengen van hun levensavond.
Het betekent het definitieve en onverbiddelij
ke einde van de aanwezigheid van klooster
lingen in het sociaal-maatschappelijke en
kerkelijke leven op Texel. Hoewel de drie
zusters van de congregatie van de Allerheilig
ste Verlosser al lang geleden met pensioen
gingen en hun taken aan "leken" overdroe
gen, bleven ze toch zeer duidelijk aanwezig
in het verzorgingshuis 'Sint Jan'. Daar runden
ze hun kledinginzameling, zorgden dat huis
en tuin altijd rijkelijk was voorzien van bloe
men en verrichtten allerlei hand- en span
diensten. De leegte die ze achterlaten zal bij
menige bewoner hard aankomen, aldus de
Texelse Courant.
Met het afscheid van de zusters is er bijna
een einde gekomen aan Sint Jan als Rooms
Katholiek Zorgcentrum in den Burg. Een tien
tal bewoners verblijft nu nog in Sint Jan en
die wachten geduldig, maar toch ook wel met
een zekere spanning op de dingen die komen
gaan. Vol vertrouwen kijken ze uit naar de
verhuizing.
Voordat we een aanloop nemen vanuit het
verleden naar het heden wil ik eerst nog die
drie fantastische vrouwen aan u voorstellen
en daarmee bedoel ik natuurlijk "de zuster
tjes"!
Amulfa, {Katharina Adler} is in Thanhausen
(D) geboren en was vanaf 1967 overste en
directrice van Sint Jan. Toen aan de Beatrix-
laan het nieuwe Sint Jan werd gebouwd,
droeg ze die taak over aan Wim van Heer
waarden. Als 18-jarige deed ze haar intrede
in het klooster. Haar eerste kennismaking
met Nederland was toen ze in het kader van
haar opleiding ging werken in een pension in
Den Haag. Terug in Duitsland deed ze op
haar 216 professie en behaalde diploma's
voor zieken- en kraamverzorging. Haar oplei
ding hiervoor volgde ze in haar vaderland,
maar ook in Eindhoven en Breda. In 1937
ging ze naar het Brabantse Esch waar ze een
afdeling van het Wit Gele Kruis oprichtte en
gedurende 21 jaar in de wijk- en kraamver-
pleging werkzaam was. In 1958 werkte ze in
Beverwijk als hoofd van de afdeling wijk- en
kraamverpleging en in 1967 werd ze be
noemd tot overste en directrice van Sint Jan
op Texel. Tot op de dag van vandaag heeft
ze haar Duitse nationaliteit behouden.
Arsène is altijd een Frangaise gebleven, hoe
wel ze geboren is in het Belgische Ingemun-
ster. Als heel jong kind vertrok ze met haar
ouders naar Frankrijk. Daar maakte ze kennis
met de zusters van de Allerhoogste Verlosser
en ging daarna werken in een sanatorium. Ze
ging in het klooster en kwam na haar profes
sie terecht in de wijkverpleging in Moeskroen
en Brussel. In 1946 kwam ze naar de
Cocksdorp. In 1957 kwam ze naar het verzor
gingshuis Sint Jan in de Molenstraat. Om ge
zondheidsredenen ging ze vervroegd met
pensioen en mocht van het bestuur in Sint
Jan blijven.
Nicolina zat (ook) in het kloostertje in de
Cocksdorp, (gesticht in 1935), voordat ze
naar den Burg ging. Meer dan 26 jaren werk
te zij in een bejaardenhuis in Noord Brabant.
Haar werk bestond vooral uit kraamzorg en
ze heeft dan ook bij talloze bevallingen ge
assisteerd. Daarnaast waren nadere,
menslievende taken voor haar weggelegd,
zoals waken bij de stervenden.
2
