De Boschkleuterschool aan
de Houtweg, ca. 1930.
Collectie Regionaal Archief
wagen met water, die gedurende droge perioden in de zomer het stuiven tegenging.
Wanneer er iemand in de straat was overleden kwam een aanspreker (spottend 'kraai'
genoemd) van de begrafenisondernemer in vol ornaat huis aan huis aanbellen. De
letterlijke tekst van de rouwkaart werd voorgelezen waarna de kaart werd overhandigd.
Gebruikelijk was het dan, dat op de dag van de begrafenis de overgordijnen aan de
straatzijde van de woningen werden gesloten.
Een triester beeld vormden de bedelaars zoals 'Corry' Kresse met zijn moeder uit het
Groot Nieuwland en Duifje, zich zelf krabbend, die met een lege kinderwagen langs de
deuren gingen om al bedelend in hun dagelijkse onderhoud te voorzien.
Een bijzondere verschijning was de man met een marmotje die langs de deuren liep. Hij
zong: 'Wilt u mijn marmotje zien, het is zo'n aardig beestje, hij kan zingen en kan
springen, uit een boekje lezen' en hield daarna zijn hand op voor een milde gave.
De gas- en de elektriciteitsmeter werd maandelijks opgenomen en direct aan de deur
afgerekend. De meeste betalingen werden handje contanrje verricht. Voor sommige
betalingen werd door de kwitantieloper een kwitantie verstrekt met een of twee weken
zicht. Na de vervaldag kwam hij dan opnieuw langs om te incasseren.
Een enkele keer werd het straatbeeld verluchtigd door een acrobaat, een Nikkelen Nelis
of een groepje muzikanten, vaak Duitsers die dan ook 'blaaspoepen'2 werden genoemd.
Een van deze artiesten had een opvallende act waarbij hij gehuld in een vleeskleurig
tricot (wat soms afkeurende blikken uitlokte) allerlei halsbrekende toeren verrichtte.
Zondags gebeurde het wel dat de kerkgangers naar de R.K.-kerk aan de Nassaulaan
vanuit de Egmondcrmeer met hun 'kerkenwagen' de route via de Houtweg namen. Ook
dat gaf veel vertier.
