Je werkte sinds 11 juni 4 dagen per week in de kerk. Waarom deed je dat en hoe beviel het?
Dat ik in de kerk heb geschilderd had een praktische reden. Omdat het definitieve
besluit dat ik het drieluik mocht gaan schilderen pas laat genomen werd, had ik niet
genoeg tijd om de hele voorkant vóór 11 juni, de dag van de eerste presentatie aan het
publiek, klaar te krijgen. Vandaar dat besloten werd om het middenpaneel na ïr juni in
de kerk te schilderen. Ook vond men het een ludiek onderdeel van de kunstmanifestatie
'Local Art' en een unieke gelegenheid voor de Alkmaarse bevolking om zelf het
schilderen van het drieluik mee te maken.
In mijn atelier in Bergen, een deel van een voormalig schoolgebouw, heb ik voor dit
project speciaal een soort rolezel ontworpen, waar ik het doek op kon draaien. De
voormalige klaslokalen in mijn atelier zijn niet hoog genoeg om de grote doeken er te
kunnen plaatsen. Ook een deel van het middenpaneel is in het atelier gemaakt. Om de
luchten te kunnen schilderen, moetje af en toe het schilderij van een afstand kunnen
bekijken. In de kerk stond ik op een smalle steiger, waar ik niet steeds op en afkon
klimmen. Ook het precies uittekenen van de Grote Kerk, met verdwijnpunten van wel
4,5 meter, kon ik alleen doen in mijn atelier. Het 'afschilderen' heb ik in de kerk gedaan,
al bleef het moeilijk vanwege het licht en het werken op een steiger waardoor je geen
afstand kon nemen. Daar stond tegenover dat ik zelden in een omgeving heb gewerkt
die zo inspirerend is. Een mooier atelier is niet mogelijk.
We hoorden dat er problemen waren met het bevestigen van het schildersdoek op de panelen?
Ja, dat was erg spannend. Het bleek ontzettend moeilijk om voldoende spanning op de
zware linnen doeken te krijgen. We hebben de klus geklaard met een stel mensen van de
leverancier van de doeken, aangevuld met tapijtleggets en behangers. Het doek is overal
bevestigd met roestvrije nieten. Vooral het goed spannen van het bovenstuk van het
middenpaneel was een probleem. De bovenlijst van het drieluik kregen we er niet af, dus
daar moesten we het doek tegenaan spannen.
We zijn 2 dagen met 15 man bezig geweest, voor iedereen was het een nieuwe ervaring. Er
waren veel kapiteins op één schip, maar gelukkig zit alles nu goed strak. Ik heb het dikste
doek genomen dat ik kon krijgen. Het is erg moeilijk op te spannen, maar het voordeel
ervan is dat het nauwelijks gaat werken bij wisselingen van temperatuur en vochtigheid.
Gaje in de toekomst vaker in de^eschiedenis duiken?
Historische onderwerpen spreken me toch veel meer aan dan ik in het begin had
gedacht. Met name het begin van de vorige eeuw vind ik mooi. Het sociaal-realisme uit
de Russische kunst bijvoorbeeld spreekt me wel aan, dat vind je ook een beetje terug in
de gravers van het Noordhollands Kanaal.
