t rrt
Nog een keer het huis
van de familie
Schermerhorn.
Rechts ervan (met de
aesculaap) het huis van
buurman Tekker.
sommige katholieken, bij de inhuldiging van haar man, tot burgemeester
benoemd (ze waren protestant), tijdens hun wandeling naar het mooie Rijper
gemeentehuis vóór hun voeten op de grond werd gespuugd.
Het bleef echter bij een enkel incident en voor mijn gevoel voelden mijn
vader en moeder zich prima thuis in het dorp. Ook, of juist, in de
verschrikkelijke jaren 1940-45 voelden ze zich één met de hele bevolking, die
voor het overgrote deel anti-duits was.
Waarom weet ik niet, maar de Duitsers waren vaak op zoek naar mijn
vader. We hebben talloze huiszoekingen gehad, waarbij het huis van onder
tot boven drastisch overhoop werd gehaald. En ik denk dat hij altijd van te
voren gewaarschuwd was, want hij was nooit thuis op die momenten. Hij zat
dan soms te wachten tot de Duitsers (ik hoor nog het gestamp van de laarzen
op onze marmeren gangvloer!) weg waren, bij onze buurman Tekker (Jaantje-
buur noemde papa haar). Ze woonden in het beeldige kleine huisje naast
ons. Toen vond ik hun gastvrijheid 'gewoon', we sliepen soms ook bij hen in
de bedstee; nu zijn die buren helden voor me. Ze hadden ook onze radio bij
hen achter op de erf in de hooiberg verstopt, waarmee ze best risico's namen.
En zo hielp in die tijd iedereen elkaar en haalde het hele dorp opgelucht
adem toen die oorlog afgelopen was en vierde het hele dorp, rooms én
protestant, mét elkaar, uitbundig de bevrijding.
Geleidelijk aan hernam het leven zijn loop, maar voor mijn vader
veranderde de situatie aanzienlijk, toen zich in De Rijp een roomse arts vrij
vestigde, dokter Wegdam. Ik denk dat was in 1947. De arts en zijn vrouw
woonden eerst in de Rechtestraat, bij het Pleintje een paar huizen bij Ds. Keuning
156
