Zeef geslaafd korkconceti.
Hans Keuning en Paul Geugjjs boden veel schoons.
Do K(ip. lies. kerkcanccrl.. Oul Zuudiig-
avond in do Doepsgez. Kork werd gege
ven door llans Keuning, urgcï, ru J'aul
Umuyes, vioot, ia in :iile opzichten ge-
ala&gd. Kon 1 itilijk publiek vulde bot
kerkgebouw en liet sebodeae lu-oft zoor
-oker tuin do verwachtingen voldaan. Do
beide solisten bobben zich dezen avond
op.enldioriio w\jie \an bun taak gekwe
ten. De uitvoering der diverse rnuzii-k-
nummers stond zoowel wat opvatti ug ala
nuaneecriog betrof op hoog peil. Zuiver
en iu eon verheven schoonlioid ruirebto
do ounterfciyke muziek der oude compo
nisten door het Godshuis. Voor de uitvoe
ring gaf do heer Geusjes 'n üite.-nzctting
over de l.e geven nummers, de betookenis
en do bedoeling der componisten. Dit
droeg veel bij tot een Imter begrijpen der
muziek en verhoogde bot genot. Do 16-
jnrige organist zette het programma in
mot do prachtige „Prélude" van lWh
eu hcVlielteodo „Ave Maria" vnn Itnch-
Gounod. Beide solisten vervolgden niet
l»ct zoor gevoelige „Trliirmeroi" vnn
Rchumunn, „Méditntio^" vnn Mnssenot
en het „l.argo" van tSwidol. Hans Keu
ning bracht voor do pauze nog ten ge-
hooro „Andante" van Dtindol en bet
aardige wiegelied „Berrcuee" van Go-
ibird, terwjjTPaul Geugjes nog oen roelo-
dieuse improvisatie teo beate gaf. Dc
orgelsolo „Musette" van lJnrmo opende
hot tweede gedeelte van den avond. De
stooda weer tenigkc,erende melodie in
aanzwellend fortisinio doed bot hyzunder
goed, Dc jeugdige organist speeldo nis
luntstu orgclsolo eon inleiding over „Kou
vaste Burcht is oftzo God" van Zwart.
Met bet fctonimiugsstuk „Cnvatine" van
Koff, „Avondlied" van Drigo on Jïo-
muiico G. gr. t. vnn Bcelhovan kwe.nl
bet einde van een concert, dut do muziek
liefhebbers eenige genotvolle uien beeft
bezorgd. De. Kenning vertolkte dan ook
do gevoelens dor aanwezigen, toen h.g
beide Boliaten dank bracht, voor den
ttuhooncn nvond, dien zjj Do It\ip hadden
■egsebpttkea, V. Tol.
Recensie van het eerste kerkconcert in 1942.
eeuws orgel (helaas met aangehangen pedaal) gebouwd door Jacob
Strümphler, een gerespecteerd orgelbouwer. Onder de galerijen waren
stoelen en banken geplaatst terwijl het middenstuk van de kerk leeg was,
waar op een vlakte fijn zand gestrooid was (zoals trouwens door de hele
kerk). Bij ons thuis heette dat de Sahara. Die lege vlakte had de bedoeling te
maskeren dat er maar weinig kerkgangers de diensten bezochten, want als er
25 bezoekers waren, werd het al een goed bezochte dienst genoemd. Toen
die kerk (eigenlijk moet ik Vermaning zeggen, want zo noemen de
doopsgezinden hun kerken) in 1654 gebouwd werd na een grote brand kende
de doopsgezinde gemeente zeker 400 lidmaten en als de helft er van kwam
opdagen was de kerk al vol. Helaas begonnen de fundamenten rond 1944 te
verzakken en na enkele jaren werd alles afgebroken, aangezien restauratie
als weinig zinvol werd ervaren. Er voor in de plaats kwam een veel kleiner
gebouw, dat in niets herinnert aan de grandeur, die de oude Vermaning
131
