hardnekkige ziekten, zoals bijvoorbeeld
arthritische en reumatische pijnen en
vallende ziekten zijn genezen als door
hem alleen."
Van der Lee wil graag zijn gehele leven
besteden "om door het mededelen zijner
magnetische kracht, lijders die men voor
ongeneeslijk houdt, te kunnen helpen. Hij
wenst dit echter op een wijze te doen, dat
daartegen niets kan worden aangemerkt,
namelijk onder het toevoorzicht en in het
bijzijn van Geneesheren en andere in het
magnetisme ervaren mannen."
Dan komt hij met een voorstel: "Er be
staan zoveel heerlijke instellingen in het
rijk waar de lijdende mensheid te hulp
wordt gekomen en de zieken ten koste
van de schatkist verzorgd, maar er is nog
geen inrichting aanwezig waar de zoge
naamde onherstelbaren met enig vooruit
zicht op een goede uitslag worden behan
deld.
Wanneer slechts tien op de honderd zo
genaamde onherstelbaren door het dier
lijk magnetisme - en dit getal is veel aan
zienlijker - konden worden genezen, men
algemeen van gevoelen is dat een derge
lijke inrichting een weldadige instelling
van Uwe Majesteit zou wezen."
In Pruisen is al een dergelijke inrichting
te Berlijn opgericht ten koste van de
schatkist, die door de beroemde Hufe-
land, lijfarts van de Koning, en door an
dere hoogleraren, geneesheren en verde
re geleerde mannen wordt bestuurd en
waarin zij de zieken magnetiseren.
"Wanneer uwe Majesteit het zou goedvin
den zo'n inrichting te willen oprichten,
zou ik mij gaarne aanbieden om daarin
als magnetisch werktuig werkzaam te zijn
en alle krachten aan te wenden om mij
daarin nuttig te maken, met zodanige
andere magnetiseurs als daarin zouden
kunnen geplaatst worden."
Van der Lee is van mening dat de stad
Brussel daartoe het geschiktst zou wezen.
Er is in de zuidelijke provincies nog
niemand die het magnetisme uitoefent en
de lucht is er gezond.
"Voor een dergelijke inrichting zouden
nodig zijn enige luchtige vertrekken waar
de behoeftige afgezonderd van de meer
vermogende zou kunnen worden gemag
netiseerd en desnoods gehuisvest. De
eerstgenoemden zouden voor niets wor
den behandeld en gelogeerd. De anderen
zouden tegen betaling tot voordeel en
onderhoud van het etablissement worden
opgenomen."
Over zijn betaling doet Van der Lee het
volgende voorstel: "Gaarne zou ik al mijn
tijd aanwenden en al mijn betrekkingen
opofferen, indien ik door het behandelen
van behoeftigen een matig traktement uit
's landskas mocht verwerven, hetgeen,
gevoegd bij de beloning die ik van vermo
genden zou ontvangen, mij, mijn vrouw
en kinderen een onbezorgd bestaan (wat
voor een magnetiseur meer dan voor een
ander nodig is) zou verschaffen."
Uit de overige correspondentie wordt niet
duidelijk hoe op dit verzoek is gerea
geerd. Waarschijnlijk vonden de koning
en zijn ministers een speciaal ziekenhuis
te ver gaan.
90
