dat als er geen zegen rust op je werk en op je gezin, de mens ondanks al zijn
ploeteren en zorg machteloos is.
Zoals ik al opmerkte, het was een jaarlijkse gewoonte, en op zeker voor
jaar was de tijd weer aangebroken om het vee naar buiten te jagen. Het was
een schitterende voorjaarsdag, er was veel gras, kortom het stond er goed
voor.
Vader Klaver was juist weer begonnen aan zijn jaarlijkse rondgang in de
stal, en daar komt Buurman Schoen binnen wandelen, ook een veehouder
van beroep.
Buurman was niet katholiek en zag de ceremonie met enige verwonde
ring, maar toch ook met zekere eerbied aan. Mijn schoonvader ging onver
stoorbaar door tot hij al zijn vee langs was geweest. De pet ging weer op en
Buurman Schoen nam schuchter het woord en vroeg: buurman wil je dat bij
mij ook doen?
Waarom Buurman dat vroeg dat weet ik niet, hij had zoiets nooit eerder
gezien of er van gehoord. Mogelijk was hij onder de indruk van de sobere
ceremonie en de eenvoudige manier van optreden. Ik houd het er meer op
dat hij dacht: baat het niet, schaden kan het ook niet. Hoe dan ook, Vader
Klaver voerde ook bij hem deze ceremonie uit. Hoe dat jaar verlopen is ver
meldt de geschiedenis niet.
Maar weer een jaar later, het was weer voorjaar en het vee was nog maar
kort van stal en rende uitbundig het land op en neer. En jawel een koe be
landde in sloot, door de slappe kanten (de polder De Mijzen is toch betrekke
lijk licht land) kon het beest er op eigen kracht nooit meer uitkomen. Dan
werden de buren opgetrommeld om met z'n allen de koe weer op het droge
zien te krijgen, er waren toen nog zo goed als geen trekkers. Buurman
Schoen was ook weer van de partij. Het lukte dan altijd wonderwel, vele han
den maken licht werk.
Maar tijdens de reddingswerkzaamheden van de buren, was ook het
dochtertje van 3 jaar oud op het toneel verschenen, omringd door de andere
koeien, die de drukte aan de slootkant nieuwsgierig gade sloegen. Plotseling
stapte er een koe uit de kring (een roodbonte) en viel de kleine meid aan en
drukte haar tegen de grond, ze lag precies tussen de horens.
Vader Klaver zag onmiddellijk het gevaar en wist zijn dochtertje te ontzet
ten, zij had geen noemenswaardig letsel opgelopen en kwam met de schrik
vrij. Het eerste wat mijn schoonvader zei, na het zakken van de commotie,
was: a.s. Dinsdag, marktdag in Purmerend, gaat hij weg. Ondanks dat het
een redelijk goede melkkoe was, en hij er f 400.- meer voor kon vangen als
melkkoe, wilde hij daar niets van weten, hij verkocht hem alleen voor de
dood en anders niks.
118
