d-Limburg
/esten van
eb ik mijn
rk te Wor-
i Frankrijk
mei 1940
tsland was
lijkse och-
ït te paard
de grond
laar de ge-
ek.
kregen om
vas nu na-
minarie. Ik
ats die vol
muur BE-
int naar de
r geen eed
ik er toch
40 en 1941
de missie-
Ie priesters
ilp etc. Met
man door
een Duitse
het hoofd-
vroeg of ik
mg verhaal
u niet lang
aarom dan
tmsterdam.
arop stond;
Pater van Baarsen bij zijn vertrek naar:
Kumasie, Gold Coast (W.A.)
R. C. Mission.
Februari 1946
'een Duitse soldaat kan alles.' Dus zei ik; 'wat betekent dat dan?' Hij werd me
toch kwaad!!
Draus Duits voor ERUIT). Mijn zus - de moeder van mijn nichtje - was
behoorlijk van streek omdat ik niet aardiger tegen hem was geweest. Dus zei
ik tegen haar: ik ga naar Amsterdam en zal wel zien wat er gebeurt. Nou dit
is interessant. Ik nam de trein, arriveerde in Amsterdam en ging naar een van
de grachten waar hun hoofdbureau was. Daar aangekomen - en dit is het ra
re - heb ik eindeloos gevraagd waar het desbetreffende bureau was maar
niemand wist het, zelfs een paar politieagenten niet. Uiteindelijk drong het
tot me door: natuurlijk, sufkop, ze willen het je niet vertellen, omdat ze den
ken dat je voor de Duitsers werkt, dus uiteindelijk zei ik: 'pardon, mijnheer,
ze hebben mijn nichtje en haar man gevangen genomen en ik probeer ze er
uit te krijgen;' waarop de man zei: 'waarom zei je dat dan niet meteen, het is
daar en hij wees naar de overkant.' Daar praatte ik met een hoge piet en het
bleef hetzelfde verhaal: ze zouden gauw weer terug zijn.
Nou moest ik weer terug naar Nijmegen en na ongeveer een maand belde
ik mijn zus: geen nieuws. Ik zei: 'ik stuur een brief.' Zij zei: 'wees voorzich
tig.' Ik herinner me niet meer aan wie ik de brief heb geadresseerd; ik schreef
gedeeltelijk het verhaal hierboven op en dat mijn nicht thuis moest zijn om
dat ze hard nodig was op de boerderij en dat Hitier het er niet mee eens zou
zijn dat ze voor niets werd vastgehouden. Ik maakte er een pittig epistel van.
25
