problemen mee. Bij Kees Huijsman uitte het zich in verkrampte spieren, een
hernia waarbij een operatieve ingreep niet het verwachte resultaat bracht
en - tegen z'n vijftigste - gesprekken met een psycholoog. Daar heeft hij over
de oorlog leren praten al kost het hem elke keer weer moeite en een deel van
zijn nachtrust. Jarenlang heeft hij een revolver bij zich gehad, tot er in 1992
opeens twee heren van de recherche voor z'n deur stonden. Ze hadden een
bevel tot huiszoeking bij zich maar 'het zou handiger zijn als hij de revolver
zelf pakte en aan hen zou geven'. Zo verliet de revolver het huis om een paar
weken later weer teruggebracht te worden door een van de rechercheurs die
het te gek vond dat zij zo iemand het wapen hadden afgenomen. Het kostte
Huijsman acht weken om, dit keer geheel uit zich zelf, afstand van zijn wa
pen te doen.
Nu, terugkijkend, zegt mevr. Huijsman het ieder af te raden om het verzet
in te gaan als er nog eens een oorlog over ons mocht komen. Haar man be
vestigt dit: ik ben langzaam het verzet in gerold, eerst in de Zaanstreek illega
le blaadjes rond brengen, toen lid van KP De Rijp en na de dood van Willem
Woestenburg commandant van het plaatselijk verzet. Als ik toen, voor in de
twintig, geweten had wat me - in en na de oorlog - boven het hoofd hing,
had ik het niet gedaan.
10 - Aan Kees Huijsman toegekende medailles.
V.l.n.r. het Nederlands Verzetkruis, de Orde van Wasa (met de Zweedse koning
GustafVI Adolf), I.M.O.S. (een Belgische onderscheiding), het Interallied Distinguished
Service Cross, en de Eisenhower-medaille (The commemorative warmedal of General
Dwight D. Eisenhower 1939-1945, Military Organization Sphinx).
21
