Bewondering
Kees Huijsman steekt zijn bewondering voor zijn schoonvader Kees Groot
niet onder stoelen of banken. Terwijl de Dillenburg functioneerde als hoofd
kwartier van KP De Rijp, ging het bedrijf gewoon door. In de grote, zwarte
schuur had Groot z'n koeien staan, die natuurlijk verzorgd moesten worden.
Omdat hij er ook een centraal strodepot had, stonden er honderden balen
stro. Dat bood een prachtige gelegenheid om verborgen ruimtes te maken
waar de gedropte wapens verstopt werden. De twee executies hadden dus
een achtergrond van koeien en strobalen. Groot was zich bewust van het
risico: als de Duitsers er achter waren gekomen wat er zich op zijn boerderij
afspeelde, had hij het vermoedelijk met de dood moeten bekopen.
Het ging niet altijd goed
Overigens ging het niet altijd goed als er met een foute burgemeester af
gerekend moest worden. Zo trachtte men in Middenbeemster burgemeester
Van der Kuur te ontvoeren. Henny Bakkenes -rooie Henny omdat hij z'n haar
steeds andere kleuren gaf waaronder rood blijkbaar de opvallendste was-
belde bij de burgemeester aan. Kees Huijsman wachtte iets verder met een
oude bakfiets waarin de burgemeester naar de Dillenburg vervoerd zou wor
den. Om de man te verdoven had men van dokter Wegdam uit De Rijp een
spuit met morfine en bijbehorende instructies gekregen. Maar de burgemees
ter rook onraad en wilde niet naar buiten komen. Wel stak hij, door Henny
aangeroepen, zijn hoofd uit een bovenraam. De kogels van Henny misten
hun doel, die van Van der Kuur gelukkig ook. En Huijsman er vandoor zo
vlug hij kon en dat viel niet mee met een bakfiets met een trapper die tot een
stalen pen gereduceerd was en een gladde zool die daar steeds afgleed
Toch lijkt de actie achteraf wel succes te hebben gehad. In zijn brochure
over de Beemster KP schrijft Klaas Edam: Ware er op 5 januari geen aanslag
gepleegd op v.d. Kuur, dan zouden er nog veel meer personen uit de Beem
ster gearresteerd geworden zijn, doch vermoedelijk uit vrees voor zijn leven
en angst voor terugkeer van onverschrokken K.P.-ers heeft hij zijn plannen
nimmer ten uitvoer gebracht'.
Een andere eliminatie die niet doorging, werd beschreven door C. Booy in
Een nieuwe Chronyke van april 1995. Ook dat artikel is gebaseerd op een
gesprek met Kees Huijsman. 'Ik herinner me maar één actie die we samen
met de jongens van Purmerend hebben ondernomen. Dat betrof een
hoofd van de CCD [Crisis Controle Dienst4], een NSB'er die getrouwd was
met een Duitse. Hij woonde net buiten Purmerend, in de Beemster. Het
13
