Oorlogservaringen van een onderduiker die langs de weg werkte.
lerd gekalkt,
n wervings-
aan door er
realistischer
„»„lt
ias
past aan de
27
De foto hiernaast, gemaakt door wijlen schoenmaker Kees Heinis, geeft het
schilderwerk weer wat op de Kleine Dam in De Rijp was gekalkt, door de nsb-
postbode Vasbinder.
Vasbinder was overigens geen kwaaie kerel en per se geen verrader. Hij heeft een
belangrijke rol gespeeld nadat de jodenverrader Jan Brceman was doodgeschoten
(zie de "Chronyke" nr. 2 1990, pag. 15 e.v Van Duitse zijde is na die executie
aan Vasbinder gevraagd of dat een politieke moord was. Vasbinder heeft toen
"nee" gezegd, waardoor represailles uitbleven. Overigens kon Breeman inderdaad
zonder meer als onderwereldfiguur worden aangemerkt, die voor geld tot alles in
staat was en connecties had bij de Sicherheitsdienst m de Euterpestraat te
Amsterdam.
Kenmerkend voor de houding van Vasbinder was het volgende. Samen met Jan
van Dalen was hij eens onderweg om amateur-tabak te halen te halen in een
Westfries dorp. Toen zij ter plaatse een bekende van Van Dalen vroegen of hij
wist waar tabak te verkrijgen was, liep een en ander uit op een gemoedelijk
praatje. Onderwijl passeerde iemand op de fiets, waarop de aangesproken
dorpeling reageerde met: "Daar gaat de commandant van onze ondergrondse".
Vasbinder: "Dat is een gevaarlijke opmerking".
De ander: "Ben je mal, ik ken Jan toch".
Vasbinder: "Maar je kent mij niet en je weet niet wat ik ben Jij bent een
gevaarlijk mens!".
Met eigfen ogfen ^ezjien
"Ik moest voor de Arbeitseinsatz gekeurd worden", vertelt Cees Ens van het
Oosteinde in De Rijp. "Maar ik had goede papieren, dat ik werkzaam was in
zuivelindustrie. Ik had een baan aan "Neerlandia" in Stompetoren gekregen, om
uit Duitsland weg te kunnen blijven. Maar het pakte anders uit. Mijn papieren
werden me meteen afgenomen, toen ik aan het keuringsbureau kwam en ik moest
meteen naar de dokter, werd goedgekeurd en kreeg andere papieren en
bonkaarten, onder andere voor werkkleding. Ik moest naar Berlijn om daar in de
"Mölkerei" te gaan werken.
Ik besloot niet te gaan en onder te duiken. Op aanraden van Nic Waterdrinker, de
politieman met wie ik in dezelfde verzetsgroep zat, in de Schermer, heb ik de
bonnen en alle papieren teruggestuurd naar het Arbeidsbureau "Aangetekend",
zie Waterdrinker, "dan kunnen ze je nooit pakken op verduistering van die
bonnen".
"De vader van mijn vriend Rens Zijlstra was PEN-mstalIateur in Stompetoren
