20
Duitsers.
Net was de boot in het kanaal gebracht, toen aan de
overkant uit de toren van West-Graftdijk twaalf slagen klon
ken (Nico van der Hoff had er een velg van een vrachtauto
aangebracht ter vervanging van de klok, die door de Duitsers
was geroofd). Maar ook klonken er stemmen van een passe
rende Duitse fietspatrouille. Toen die in de verte waren
verstomd, kon Aetse de oversteek wagen.
Uilke keerde terug naar zijn boot, tegen het erf van boer
Willig. Daar kon hij hem niet laten liggen, want dat zou de
volgende morgen opvallen en mogelijk argwaan wekken. Maar
de kippenhok-woning was immers vlak bij.' Dus roeien maar
weer en onderwijl goed de schim van boerderij Willig in het
oog houden. Zo roeide Uilke op huis aan. En hij bleef aan
het roeien, op dat smalle stukje Starnmeer, vlak bij de nood
woning aan de Groenedijk. En de schim van de boerderij
bleef toch duidelijk.
Voorzichtig streek hij de riemen en legde de boot stil,
keek voorzichtig om zich heen, om de schim van de boerde
rij niet.uit het oog te verliezen. Maar, o schrik. de schim
draaide mee naar alle kanten. Zelfs als Uilke de blik naar
boven richtte leek daar de boerderij te zitten'.
Dan toch maar weer roeien.
Geknetter
Opeens hoorde hij boven zich een zacht knetteren: het
vonken van de 50. 000 volt-leiding aan de isolatoren van de
stalen mast Zo een als er precies voor de kippenhok-woning
ook stond'. Maar deze stond precies aan de overkant van de
smalle noordwestelijke uitloop van de Starnmeer. Goed op
nieuw koers bepalen. En jawel, eindelijk kon Uilke de
boot tegen de thuiswal optrekken. Eet mistig avontuur op
het Starnmeer was ten einde. De klok wees precies één
uur toen hij in de noodwoning binnenstapte, waar Geertje
nog bij het oliepitje zat te wachten.
En de Italianen? Die werden twee weken lang elke dag
door Uilke van voedsel en drinken voorzien, plus wat ruwe
schapenwol, om de tijd met spinnen wat te doden. Na die
twee weken, juist twee dagen voor kerstmis 1944, haalde
Uilke hen weer terug, in de inmiddels betimmerde en
nieuw behangen noodwoning, waar ze - aan het spinnewiel -
de 5e mei met vreugde in id konden begroeten.
Cor Booy
