De plaquette op de gedenksteen beschrijft enkele grote rampen waarbij duizenden
drenkelingen te betreuren waren.
s.o.s.
'Dit drama speelde zich af op ca.
drie mijl buiten de haven van Den
Helder en men moet toch hebben
gezien op deze heldere dag dat er
zich iets bijzonders voordeed', zo
vervolgt Kieft zijn brief. 'Wel vroeg
de semaphore te Den Helder met
een lichtlamp wat er aan de hand
was, doch de 'Wagemaker' kon
niet antwoorden, omdat er geen
radio aan boord was en zelfs geen
seinlamp. Wel heeft een van de pas
sagiers op de luchtfluit een S.O.S.
uitgezonden, doch vermoedelijk
werd dit in Den Helder niet begre
pen. Toen deze passagier daarna
probeerde een S.O.S. op de sirene
uit te seinen, bleef de sirene steken
en loeide wel geruime tijd doch een
morse-signaal kon er niet mee wor
den gegeven.
'De scheepjes van de Teso vervoe
ren vooral in het drukke seizoen
honderden mensen die hun leven
toevertrouwen aan de gezagvoer
der en de bemanning in het volste
vertrouwen dat dit ervaren mensen
zullen zijn. De handelingen van de
scheepsleiding en de bemanning
(een enkele goede uitzondering niet
te na gesproken) doen bij mij de
vraag rijzen wat er zich kan voor
doen wanneer met deze schepen
een ernstig ongeluk gebeurt.
'Zijn de reddingsmiddelen van dit
schip in overeenstemming met de
hoeveelheid passagiers die het ver
voert? Waarom heeft het schip geen
seinlamp? Oefent de bemanning wel
eens in het hanteren en strijken van
reddingboten; het werpen van boei
en? Wordt wel eens gecontroleerd
of de lijnen goed aan de boeien
zijn bevestigd? Waarom werd geen
noodvlag gehesen en waarom is er
vanuit Den Helder, onze trotse ma
rinebasis, geen enkele boot pools
hoogte komen nemen?', zo vraagt
Maarten Kieft zich af.
De Heldersche Courant heeft deze
brief nooit gepubliceerd. Was de
kritiek onterecht? Of waren er an
dere overwegingen om de vragen
onbeantwoord te laten? De schrijver
van de brief wist waarover hij sprak.
Als adjunct-directeur van de Ko
ninklijke Nederlandse Stoomboot
Maatschappij had hij dagelijks te
maken met vracht- en passagiers
schepen op zee.
Kieft deed voorts per brief een be
roep op de VVV van Texel om bij de
Teso aan te dringen op maatregelen.
'De schrik is mij om het hart gesla
gen bij het machteloos aanzien van
het geknoei van de scheepsleiding
en een deel der bemanning van de
'Dr. Wagemaker'. Ik ben een groot
liefhebber van Texel, doch na het
geen ik gisteren heb meegemaakt,
durf ik de levens van mijn gezin niet
meer toe te vertrouwen aan de N.V.
Teso, tenzij ingrijpende maatregelen
worden genomen.'
Reactie Teso
Uiteraard hebben we geprobeerd te
achterhalen hoe de leiding van Teso
destijds op deze kritiek heeft gere
ageerd. Cees de Waal, de huidige
directeur van de Koninklijke N.V.
Texels Eigen Stoomboot Onderne
ming, laat na lezing van de brief van
Kieft weten, te willen voorkomen
dat een beeld wordt geschetst dat
afbreuk doet aan de werkelijkheid
en op die manier onbedoeld men
sen schaadt. 'In mijn optiek zouden
de rechtstreeks betrokkenen van
toen (leiding en vaarploeg) nor
maal gesproken persoonlijk in staat
moeten worden gesteld om hun
kant van het verhaal te delen, want
alleen op die wijze wordt een com
pleet en historisch zorgvuldig beeld
geschetst. Echter, dat is thans niet
meer mogelijk, omdat dit tragische
feit zich ruim 60 jaar geleden heeft
voorgedaan. In ons archief valt hier
geen informatie meer over terug te
vinden.'
Reddingmaatschappij
Behalve de verslagen in de krant is
er nog een andere bron, de redding
maatschappij. In het logboek van
de toenmalige NZHRM staat over
de zoektocht van de 'Prins Hen
drik' naar de twee drenkelingen het
volgende genoteerd: 'Op Zondag
26 April 1953 ten 19.30 uur kwam
telefonisch bericht van het A.O.K.
(Amphibie Opleidingskamp der
Mariniers) Texel dat op het Mars
diep een vlet of zeilbootje omgesla
gen was waarin zich enige dames
en heren bevonden. Onmiddellijk
werd Schipper Bot gewaarschuwd
en de Voorzitter van het Pl. Bestuur.
Laatstgenoemde begaf zich a/b ter
hoogte van de Steiger Texelse boot
doch vernam aldaar dat de Texelse
Rampspoed in het verleden
1/1 A zzih/K W'f"1 VN-::'!-»/ Nrv\.
9
storm
U kijkt op het Marsdiep, het zeegat tussen Texel en het vasteland.
Om van hier de beschutte Reede van Texel te bereiken moesten de handels- en oorlogs
schepen verraderlijke zandbanken en stromingen passeren.
Bij storm leidde dat veelal tot massale strandingen en schipbreuk. Zoals op 11 november
1683 toen de schepen van de Admiraliteit van net Noorderkwartier en Amsterdam stuk
sloegen op de kust en met man en muis vergingen.
Dat zelfs De Reede niet veilig was bleek op kerstavond 1593 toen daar bij vliegende
44 koopvaarders ten onder gingen waarbij 1050 opvarenden verdronken.
rampen deden zich in de loop der eeuwen in de wateren rond Texel ettelijke
voor, waarbij duizenden zeelieden jammerlijk omkwamen.
