De veerboot Dokter Wagemaker' werd in mei 1934 in gebruik genomen, in 1952
verlengd en omgebouwd van stoom- tot motorschip. Ze heeft meerdere reddingen op
haar naam staan.
staat de reactie van passagier Maar
ten C. Kieft. 'Hier had mijns inziens
het verlies van een mensenleven
voorkomen kunnen worden, schrijft
hij in een open brief aan de Helder-
sche Courant.
Kieft vat de gang van zaken als volgt
samen: 'Om ca. 6.30 uur voer de 'Dr.
Wagemaker' van de N.V. Teso op ca.
500 m. een onklaar geraakt zeilbootje
voorbij. De mast van het wrakje stak
toen nog met een hoek van 45 gra
den voor ongeveer één derde boven
het water uit en de twee drenkelin
gen waren op die afstand duidelijk te
zien. Toen mijn vrouw het ontdekte,
lag het wrak ongeveer dwars van de
'Dr. Wagemaker'. Ik ben onmiddellijk
naar de brug gelopen, waar bleek dat
men niets had gezien. De 'Wagema
ker' koerste onmiddellijk naar het
wrak. De drenkelingen waren toen
nog in goede conditie; het ongeluk
was blijkbaar enkele minuten tevoren
gebeurd.
Geknoei
'Het geknoei dat daarop volgde en
dat ca. 45 minuten duurde, was niet
Het monument voor de omgekomen
zeelieden op een duintop bij de
Veerhaven van Texel.
om aan te zien. Driemaal trachtte de
'Wagemaker' langszij het zeilbootje
te komen, doch steeds kwam het
schip te loevert van het wrakje te
liggen. Nadat de vaart uit het schip
was, had de wind het wrak echter
zo ver weggezet dat het buiten het
bereik van overgeworpen lijnen en
reddingboeien kwam te liggen. Wel
heeft een van de drenkelingen een
overgeworpen reddingboei kunnen
grijpen, doch toen men de lijn ging
inhalen raakte de knoop, waarmee
de lijn aan de reddingboei was be
vestigd, los.
'Den tweede boei zou worden over
geworpen, doch de matroos die
dat zou doen kon de streng lijn die
daaraan bevestigd zat, niet loskrij
gen en moest aan de omstanders om
een zakmes vragen. Deze boei, die
aan het voordek aan bakboordzij
was opgesteld, is niet gebruikt.
'Eerst nadat de 'Wagemaker' drie
maal tevergeefs na het beschrijven
van een grote cirkel het wrak had
getracht te bereiken (steeds weer te
loevert) werd bakboordsloep gestre
ken. Ook hier was het gestumper
verschrikkelijk. Op een bepaald mo
ment hing de boot bijna loodrecht
in de davits* en het is dank zij het
oordeelkundig optreden van een
van de passagiers (waarschijnlijk
een Grote Vaart-man) dat de boot
tenslotte gestreken werd.
'Toen de boot eenmaal in het water
lag, had men nog grote moeite de
bout uit de harpsluiting** te krij
gen, omdat de bout vastgeroest zat.
Waarom deze boten niet zijn uitge
rust met een valpatent*** is mij niet
duidelijk.
'Waarom men eerst na drie kwartier
tobben een sloep buiten boord zette,
is mij een raadsel. Wanneer men dit
terstond had gedaan of desnoods
nadat de eerste poging was mislukt,
had men het verlies van een men
senleven zeker kunnen voorkomen.
8
