Herinneringen aan Den Helder
Den Helder, 'stad van mijn dromen'
Het is oktober 1945 als wij terugkeren
in het huis aan de Stationstraat 20,
waar wij tot 1943 hadden gewoond.
In dat jaar verlieten mijn ouders met
Drukkerij De Boer
hun drie kinderen Den Helder omdat
het er door de regelmatig terugkeren
de bombardementen te gevaarlijk was
geworden. In een klein bakhuis naast
een boerderij in Nijkerk breng ik mijn
peuterjaren door. Daar ook beleef ik
mijn prilste jeugdherinnering, het
einde van de Tweede Wereldoorlog. Ik
sta met mijn vader langs de weg en zie
tientallen tanks met veel geraas langs
mij heen denderen. Ik een bocht van
de weg worden, door het draaien van
de rupsbanden, de straatstenen weg
geslingerd. Ik sla mijn handen voor
mijn oren, wat een herrie.
De omgeving van de Stationstraat is,
anno 1945, voor een kind van bijna
vijfjaar oud een fantastisch speelter
rein. Als ik de deur uitloop en linksaf
sla richting station, kom ik bij de
Spuistraat. Het zijn vooral de restan
ten van gebombardeerde woningen
die een enorme aantrekkingskracht op
mij uitoefenen. Je kunt er zo naar bin
nen lopen, maar volgens mijn moe
der is het gevaarlijk omdat de ruïnes
plotseling in elkaar kunnen storten.
Samen met mijn vriendjes Henk van
den Berg en Martin Schelhaas waag ik
het er op een dag toch op. We sluipen
een woning binnen en een trap op, die
gevaarlijk heen weer zwiept, en ver
kennen de bovenverdieping. Er hangt
een vreemde lucht van verschroeid
hout en rottend beddengoed. Als er
plotseling een rat
tevoorschijn komt
rennen we naar
buiten en beloven
elkaar niemand te
vertellen wat we
gedaan hebben.
De 'Frameggen' in
1952 op de Honds-
bossche zeewering
(foto Niestadt)
Naar het strand
Samen met Martin Schelhaas ga
ik dagelijks naar de christelijke
kleuterschool. Het fröbelonderwijs
wordt gegeven in een gebouw aan de
Hoogstraat, tegenover de oud-gere
formeerde kerk. Wij leren er matjes
vlechten en plakken en spelen in het
speelkwartier in de zandbak. De fijn
ste herinneringen worden gevormd
door de zonovergoten dagen waarop
mijn zus Nel en Martin's moeder ons
uit school komen halen. 'Wij gaan
naar het strand', gillen we als we de
klas achter ons laten. Met de bus
van Van Wijst, een oude legertruck,
vertrekken wij vanaf het station naar
Huisduinen. Over de Polderweg, de
Krugerstraat en de Singel naar de
Huisduinerweg. De bus stopt bij het
kerkje en lopend gaan wij naar het
strand. Zwemmen kan ik nog niet,
maar als ik in het water op mijn knie-
en ga zitten en met mijn armen zwaai,
is het net of ik zwem. Ik voel mij de
koning te rijk. Geen school, maar zon,
zee en zand!
De omgeving van de Stationstraat
wordt naar mate ik ouder word steeds
groter. Mijn vriend Henk van den
Berg woont in de Stationdwarsstraat.
Zijn vader werkt bij drukkerij De
Boer, waar ook de Helderse Courant
wordt gedrukt. Het gebouw staat pal
tegenover ons huis en vaak, als de
151
