Mijn jeugdjaren in Den Helder (1
's Zondags kerkten vader en moeder
in de Bethelkerk aan het Julianapark,
vlak bij het oude station. De kerk had
nog niet de inwendige verbouwing van
de 30-er jaren ondergaan, wat betekent
dat de preekstoel, afkomstig uit de
vorige Bethelkerk aan de Kanaalweg,
nog onder het orgel stond. Naast de
kerk, op nr. 14, woonde ds. Tollenaar
van wie ik jaren later - hij was toen
inmiddels Vrijgemaakt' en naar de
Binnenhaven verhuisd - Hebreeuwse
les zou krijgen. Bij hem hadden mijn
ouders bij hun komst in Den Helder
hun attestatie maar afgegeven, omdat
ze verder nog volslagen onbekend wa
ren in hun nieuwe woonplaats.
In de slaapkamer achter de winkel,
met het raam opzij in de "steeg van
Buter", was het, dat ik op 19 oktober
1934 ter wereld kwam. Dokter Van
de Nieuwenhuizen moest er per fiets
Zangvereniging 'Halleluja' in de Bethel
kerk. De preekstoel staat hier nog onder
het orgel
kwamen er van Urk en waren
'dus' gereformeerd. Het zou de
klandizie geen kwaad doen als
de nieuwe winkelchef die hij
zocht, ook gereformeerd zou
zijn. En de advertentie liet aan
duidelijkheid dan ook niets te
wensen over: "Gereformeerde
winkelchef gevraagd". Het gaf
mijn moeder een veilig gevoel
dat, in geval haar verloofde
deze baan zou krijgen, zijn
patroon in ieder geval van
goeden huize zou zijn. Niet
beseffende, dat niet zozeer
de baas, als wel de klanten
van het zelfde geloof waren.
Mijn vader maakte blijkbaar
een goede indruk en kreeg
zijn aanstelling. Het verloofde
paar trouwde en nam zijn intrek in 'de
winkel van Buter'. Winkel en woonhuis
waren voor de klanten blijkbaar zo een
geheel, dat het mij later in de volks
mond de naam 'Jopie Buter' op zou
leveren.
Voormalig winkelpand van de fa. Buter,
Vijzelstraat 115
Vijzelstraat 115
"De pijpela" had zij, reeds bij eerste
kennismaking, de straat genoemd,
waar zij mij ruim drie jaar later het
levenslicht zou doen zien. De Vijzel
straat was inder
daad meer lang
dan breed met
aan weerszijden
nog onverhoogde
trottoirs van gele
steentjes die op
gezette tijden,
althans door de
meest propere
huisvrouwen, ge
schrobd werden.
Baas Kalf kende
de klanten van
de kruideniers
zaak op nr. 115,
die de naam van
zijn schoonvader
droeg, maar al te
goed. Heel wat
143
