Mijn jeugd vanaf 1929 t/m de oorlogsjaren
van Wereldoorlog II (7)
Als het in de zomer warm was moch
ten we naar het zwembad 'Achter Dij-
kie'. Dan stonden we al ruim voordat
het open ging op de stenen trap tegen
de muur om een kans te krijgen een
eigen hokje te vinden. Als ze allemaal
bezet waren moest je naar een groot
hok met allemaal vreemde meisjes.
Wij waren toch wel preuts opgevoed,
bloot was taboe, in je nakie daar te
zijn, daar hadden we geen zin in.
De entree was drie cent en dan kon
je een uur poedelen in het pierenbad.
Het zwembad bestond uit drie delen.
Omdat wij nog niet konden zwem
men moesten we daar genoegen mee
nemen, maar we vermaakten ons
prima. Mies, die ouder was, mocht
toen een weekkaart kopen en kon dan
zes dagen s avonds een uur les krijgen
en kon daarna goed zwemmen. Aan
de overkant van het zwembad, dat
was de achterkant van de dijk, waren
lange trappen met gladde randen.
Daar kon je zo lekker vanaf glijden.
Wel zorgen dat je een stuk van een
kartonnen doos kon bemachtigen om
op te zitten, anders was moeder niet
blij. Je droeg toen geen lange broeken
en je kon je onderbroek behoorlijk
slijten.
In de vakantie mochten we ook wel
eens naar het strand met ons vijven.
Jantje in de kinderwagen met onder
de bodem plaats voor een fles water,
wat oude kranten en een zak pel-
pindas. De afstand van de Langestraat
naar Huisduinen was voor ons be
hoorlijk lang en er leek dan ook geen
eind aan te komen. Nog een bocht en
nog een bocht, totdat de vuurtoren in
zicht kwam. Gelukkig nog even. Het
strand begon daar al en er was een
betonnen pad langs tot aan het grote
strand. Omdat we moe waren dach
ten we slim te zijn en gingen naast
het betonnen pad op het strand zit
Ansichtkaart van het (toenmalige) nieuwe zwembad achter de Helderse zeedijk
Schoolwedstrijden in het zwembad, juli 1939
ten. Kinderwagen van het pad getild
en wij ons aan het uitkleden. Kwam
er een boze meneer naar ons toe die
vroeg of we geld hadden, want dit was
een bewaakt strand en daar moest
voor betaald worden. Er stonden ook
van die badkoetsjes waar je je in kon
verkleden. We hadden geen geld dus
dropen we af, na alles weer te hebben
ingepakt.
Weer lopen en we waren het een
beetje zat. Dus, bij het grote strand
zochten we met
een een plekje.
Coen groef een
kuil, maakte de
krant nat in zee,
rolde de fles wa
ter erin en deed
die in de kuil.
Zo hadden wij
dan later lekker
koel water. Coen
zag al gauw een
paar vrienden
en ging voetbal
len. Mies wilde
zwemmen en zo moesten Lotty en ik
op kleine Jantje passen. Dat was niet
de afspraak, want Jantje liep steeds
weg en wij moesten hem weer zoeken.
Enfin, alles bij elkaar werd het toch
een fijne dag met kuilen graven en
zandkastelen bouwen aan de vloed
lijn, zodat het water later door alle
grachten spoelde net zo lang tot het
kasteel instortte. We kwamen dan ook
bekaf thuis waar moeder ons in een
emmer water afspoelde en we later in
103
