8. Vader en zoon Polman, gerenom
meerde grimeurs
"De opkomst van de televisie in later
jaren was oorzaak van het teruglopen
van de belangstelling voor (amateur)
toneel." Dat zegt de thans 74-jarige
Jan Polman, zoon van de heer L.M. W.
Polman, die als grimeur talloze acteurs
en actrices van even zovele verenigin
gen, zowel in als buiten Den Helder,
bediende. Jan Polman heeft zelf nooit
bij een toneelvereniging gespeeld.
"Maar na mijn militaire diensttijd in
1954 trad ik in de voetsporen van mijn
vader. Uit de praktijk weet ik dus het
nodige over de (amateur)toneelwereld
van voorheen", vertelt hij.
"Vooral in de vijftiger jaren van de
vorige eeuw was toneel erg geliefd
bij de mensen. Er was behoefte aan
ontspanning; televisie was er toen
nog niet. Als vader en ik rond de klok
van half zeven 's avonds met onze
schminkkoffers bij het Casino, of zo u
wilt het gebouw van de vroegere R.K.
Volksbond, waarvan de heer Wassink
directeur was, arriveerden, stond er
op de Molengracht al een lange rij
geduldig wachtende mensen."
"Het Casino was weliswaar een oud
gebouw, ook achter de coulissen,
maar het straalde toch echt theater
uit. Toneelverenigingen uit die tijd
waren niet alleen het R.K. Gemengd
Toneel, de Toneelvereniging
voor Officieren, Kunstmin,
Toneelvereniging Julia uit Apeldoorn,
Toneelgroep Ooievaarstraat,
Ontspanning na Arbeid, waaruit later
Toneelvereniging Nieuw Den Helder
is ontstaan, maar ook de afdeling
Toneel van de Marine Onderofficieren
Club (MOOC), de Nicolientjes (een
toneelclub van vrouwen wier mannen
in de oorlog bij de marine dienden
en in de strijd gesneuveld waren), de
afdeling Toneel van de toenmalige
(Werf-) en nu Willemsoord Sport- en
Ontspanningsvereniging (WSOV),
evenals Toneelvereniging Entre Nous
et cetera."
9. Marion van Geest's goede ge
voel over de toekomst van OTV
Binnen de 57-jarige Officieren Toneel
Vereniging (OTV) is Marion van
Geest-Slort al jarenlang niet alleen
actief als actrice, maar ook als een van
de twee secretaresses in het bestuur.
Ook zij tast over het ontstaan van
OTV in het duister. Daarover zegt ze:
"We hebben daarover helemaal niets.
Geen oprichtingspapieren of wat dan
ook. We denken, dat de vereniging na
de Tweede Wereldoorlog ontstaan is
Marion van
Geest-Slort
als een manier om binnen de gemeen
schap van marineofficieren wat meer
sociaal leven te ontwikkelen. Wat we
wel weten is, dat er afdelingen waren
in Den Helder en in Den Haag.
De Helderse afdeling
Van de Helderse afdeling beschikken
Marion van Geest c.s. over een kran
tenrecensie uit 1951 en de aankondi
ging van een toneelstuk in een 'blaad
je' van de dienst O.S. O. "Daarna
is het in de archieven een hele tijd
stil. In 1958 hebben we nog een prijs
gewonnen, waarvan een oorkonde
bewaard is gebleven. En dan eigenlijk
pas vanaf 1961/62 hebben we echt
heel veel papieren, notulen van verga
deringen etc.", voegt ze eraan toe.
Rangen en standen
In het begin was OTV echt een vereni
ging van marineofffceren, van rangen
en standen. Maar anno 2008 noemen
de OTV'ers elkaar onderling allang
geen 'meneer' en 'mevrouw' meer. In
vroeger jaren was dat wel even an
ders. Jijen en jou(w)en tegen elkaar
was, in het licht van de tijd-van-toen,
taboe. Een luitenant ter zee van vak
diensten (LTZVK), die als acteur zijn
rol vertolkte, haalde het in die dagen
natuurlijk niet in zijn hoofd om zijn
mede-speler-op-de-bühne, die in het
dagelijkse (marine)leven als kapitein
ter zee (KTZ) (of nog hoger in rang)
de kost verdiende, te tutoyeren. Die
werd keurig netjes, zoals het hoorde,
met 'u' en met 'kolonel' aangesproken.
OTV in 1963 met 'Valstrik voor een man alleen' van Robert Thomas
28
