op voor rechtenstudenten 'Dordrecht',
was assistent van zijn hoogleraar
staatsrecht, de latere minister van
justitie, Prof. De Ruiter en trok regel
matig het land in met de cabaretgroep
'Déja VU' met Marnix Kappers; in
1966 won deze groep de publieksprijs
op het Delftse Cabaretfestival 'Came-
retten', een prijs die in 1967 en 1968
naar groepen als Ivo de Wijs en Don
Quishocking zou gaan.
Na zijn afstuderen werd hij weten
schappelijk medewerker aan de Uni
versiteit van Utrecht en was hij actief
in het Chili-comité. In 1974 werd hij
advocaat in die stad en richtte met
een groep artsen, juristen en publi
cisten het Medisch Juridisch Comité
Politieke Gevangenen op, wat tot vele
internationale contacten en verga
deringen leidde. Hij nam overigens
van dat comité afstand toen dat (in
de zgn. RAF-periode in Duitsland)
in zijn ogen in te radicaal vaarwater
kwam. Hij vond bovendien dat 'dog-
matisch-links wat weinig gevoel voor
humor had'.
In 1978 keerde hij terug naar Am
sterdam om met Arnoud Willems
en anderen het advocatencollectief
'de Pijp' op te richten. Hij werd op
richter en de eerste voorzitter van de
Vereniging voor Sociale Advocatuur.
Zijn ervaringen in deze Amsterdamse
volksbuurt inspireerden hem tot het
schrijven, samen met zijn collega's
Berend Tomlow en Herman Ruesink,
van een boek over het huurrecht. Niet
zozeer voor specialisten, maar voor
praktijkmensen en hulpverleners. Het
eerste exemplaar van 'Recht voor de
huurder - wegwijs in het huurrecht'
(uitg. Vermande 1981) werd aangebo
den aan minister De Ruiter van jus
titie. Het voorzag in een behoefte en
zou meerdere drukken beleven.
Hij schreef graag. Eveneens in 1981
verscheen bij uitgeverij de Mandarijn
zijn gedichtenbundel 'Vleugels van
Satie'. Daaruit:
het kerkhof in Huisduinen
wit tempeltje
met lijnig kruis
dode zeeredders en
mijn vader die
langs een lang laantje
de zaken leiden moest
de ondernemer heette Visser
had een bal in zijn linkernek
en een speelgoedwinkel in de Keizer
straat
daarachter
verdachten wij hem
van kisten timmeren
(uit: Vleugels van Satie 1981)
aanschietende storm
wachten de vrouwen
in branding van weleer
razende bol
heisdeur
en verdronken
slaan grondzeeën alarm
carillon dat spelen gaat
Dorus Rijkers
kiest geen zeegat meer
wordt windstil gedragen
gegroet en begraven
bij het monument gekomen
verlaten vissers hun boten
luisteren zwijgend naar de zee
die schuil gaat achter
dijken van geloof
(opgenomen in: Literair Den Helder)
Ook schreef hij jarenlang columns
voor De Waarheid, artikelen voor de
Groene Amsterdammer en teksten
voor allerlei gelegenheidscabarets
binnen de alternatieve advocatenscè-
ne, waarin hij de draak stak met alles
waar hij en zijn collega's zich mee
bezig hielden. Hij begeleidde zichzelf
daarbij regelmatig op de trekzak.
Tussen de bedrijven door werkte hij
in een huisje bij Nieuw-Beerta aan
een roman. Hij hield van de zee en
van het Noorden: van Friesland, van
Den Helder, van eilanden: Fair Isle
boven Schotland en de Faroër.
In 1987 maakten Dolf en ik, aan
gemoedigd door onze partners die
hun pappenheimers goed kenden,
getweeën een tocht naar de Faroër.
Een wereld van zeeën, zout, luchten,
licht, wind, vis, teer en meeuwen,
waarin we ons totaal 'senang' voelden
- Nieuwediepers nietwaar We praat
ten, schreven stukjes en waren het er
roerend over eens dat we volgend jaar
naar Jan Mayen zouden gaan.
Nog tijdens deze zwerftocht kon
digden zich voortekens aan van wat
later een ernstige ziekte zou blijken.
Na terugkomst kreeg Dolf epilep
tische aanvallen en werd een zware
hersentumor geconstateerd. Tussen
de ziekenhuisperiodes die volgden
- gepaard gaande met afasie en geheu
genverlies - door, werkte hij hard aan
vele onvoltooide teksten en gaf in een
vriendenoplaag een bundeltje zieken
huisgedichten uit: Rebusolleke Knol
(mei 1988)
St Lucas
AMC
Van Leeuwenhoek
St Lucas
September
Oktober
Sint Maarten
Sint Juttemis
14
